گٹاراں چہکدیاں

امرجیت سنگھ سندھو

گھاہ ‘چوں ٹڈے اوہ چھیڑو، اوہ کھان گیاں
چردی مجھّ دے کول گٹاراں چہکدیاں
مطلب خورب نے مجھاں، ووٹاں، افسریاں
بھاڑے باجھوں اؤنتریاں کد پسمدیاں
سر وچ سوچاں دا کلر پے جاندا ہے
داڑھی وانگوں جیوں جیوں لوڑاں پلمدیاں
میری کندھوں اس پاسے کیوں ماتم ہے
میری کندھوں اس پاسے کیوں رنگ رلیاں؟
پپل کٹ، پلاٹ کٹا لئے لوکاں نے
کتھے پینگھاں پاؤن گیاں کُڑیاں چڑیاں؟
بھڑ بھڑ کندھاں کوٹھیں ڈھاہی جاندے نے
کیہ کر دتی حال شہر دا جانگلیاں
ذلت وچ، کیہ بیتے دے گورو دا لابھ
موئے بچے چکی پھردیاں باندریاں
پیار بناں جوبن تے روپ نہیں چڑھدا
جذبے باجھوں جین نہ غزلاں منچلیاں
انکھی دھن پتیاں دے پیریں کیوں پیندا
بھاویں ہتھیں پے گئیاں نے ہتھ کڑیاں
دل دی مس ہی مسیا ہے بھولے ’سندھو
دل وچ چانن ہے تاں راتاں چاننیاں