غزل
وِیر سپاہی
تیرے در باجھوں درویشاں دُوجا در نہیں ڈٹھا
ویکھ کے تیرا کھلا بوہا اپنا گھر نہیں ڈٹھا
سوہنا اپنی صورت ولوں کہو جیہا اے خورے
رہندا اے دل اندر بھاویں‘ میں دلبر نہیں ڈٹھا
وڈے ویلے چڑھدی باہیوں مونہہ ننگا اُس کیتا
نیندر موئے نکرمیاں اوہنوں اکھیں بھر نہیں ڈٹھا
پل بھر لئی وی اُکیا نہیں میں چوکیداری ولوں
آیا ہوسی چور ایدھر نوں میں سر نہیں ڈٹھا
ہر کوئی گھاڑو بنیا پھردا شعر گھڑن دا کیہ اے؟
ویر جیہا پر کوئی ایہدا کاریگر نہیں ڈٹھا
