ہتھ

احمد نعیم ارشد

ایس دھرتی تے
لکھ کروڑاں ہتھاں وچوں
کجھ ہتھ بَجھے
کجھ ہتھ کُھلے
کجھ ہتھ گلمو گلمی ہوئے
کجھ ہتھ لگدے موئے موئے
کجھ ہتھ ایتھے بِناں لکیروں
جیوں کجھ سُفنے بِناں تعبیروں
کجھ ہتھ حق لئی اُٹھے ہوئے
کجھ ہتھ کَٹھ مکُٹھے ہوئے
کجھ ہتھ جیویں سُچے موتی
کجھ ہتھاں دی قسمت کھوٹی
کجھ ہتھاں نے پائی لوٹی
کجھ ہتھ لبھدے رہندے روٹی
کجھ ہتھ اک دوجے دی کردے
منٹاں دے وچ بوٹی بوٹی
کجھ ہتھ حدوں ودھ کے چنگے
کجھ ہتھ نال لہو دے رنگے
کجھ ہتھ کورے چِٹم چِٹے
مہندی دے لئی ترس رہے نیں
کجھ ہتھ گارے دے نال لِبڑے
مہندی دا ای سوچ رہے نیں
کجھ ہتھ ساہ ساہ سچے رب توں
سارے جگ دیاں منگدے خیراں
چار چوفیرے لہراں بہراں
کاش کدی تیانج وی ہووے
سارے ہتھ ہتھاں وچ ہوون
سانجھا ہو جائے ہسن روون
نہ کوئی ہتھ کسے تے اُٹھے
نہ کوئی مہندی دے لئی ترسے
نہ کوئی ڈر نال تھر تھر کنبے
نہ ہتھاں وچ ہون بندوقاں
نہ خنجر نہ چاقو ہووے
ہر ہتھ دے وچ پنسل کاغذ
یاں کوئی گلدستا ہووے
اکو سبھ دا رستا ہووے