غزل
نصیربلوچ
تارے کھڑ کھڑ ہسدے رہے اسماناں اُتے
ساڈیاں چٹیاں پگاں جھوٹھیاں شاناں اُتے
خورے کنے ورھیاں پچھوں اج ملے آں
آ جا بہہ کے رو لیئے ارماناں اُتے
جسراں زخمی ہرناں اُتے کاں بہندے نیں
انج درندے بہہ گئے نیں انساناں اُتے
بدلی لشکی‘ کڑکی تے مینوں انج لگا
دل دی بلدی چیک چڑھی اسماناں اُتے
دکھڑے کوڑی ول دے وانگ نصیر اک پل وچ
چڑھ گئے آ کے دل دیاں روشن داناں اُتے
