غزل

ڈاکٹر جگتار

قدیماں توں رہی دشمن میری تقدیر دی دلی
فرنگی دی رہی دلی، جاں عالم گیر دی دلی
لہو دے نقش فریادی تے گھر ورقے طرحاں ٹکڑے
رہی غالب دی نہ کدھرے رہی ہے میر دی دلی
سبھا ہی بن گیا اُس دا لہو پینا لہو کرنا
لہو دے نال ہر اک فیصلہ تحریر دی دلی
رہیا ہے فاصلہ پرجا تے حاکم وچ ہمیشاں ہی
نیوٹے دی ہے دشمن، یار ہر اک میر دی دلی
بڑا ہے شور پہلو وچ، میں چاراگر غریباں دی
تناں نوں پیڑدی دلی مناں نوں چیردی دلی
مسیتاں، مندراں دے سائے، ہیٹھاں قتل کرواوے
تے دعوا وی کرے، دلی ہے ہر غمگیر دی دلی
مگر کجھ یار، کجھ دلدار، کجھ غمخار نے اوتھے
دعا ہے اس لئی اجڑے نہ اوشی پیر دی دلی