غزل
محمد صدیق حیرت
دیوانا کسے نوں زمانا بناوے
زمانے نوں کوئی دیوانا بناوے
ویرانے نوں کوئی گلستان کردا
گلشن نوں کوئی ویرانا بناوے
ازلاں توں جاری ایہو سلسلا
ہر کوئی اپنی نظر دا پیمانا بناوے
اوہ شاہاں نوں چاہوے فقیراںچ رکھے
فقیری دا رُتبا شاہانا بناوے
دل کیوں تڑفداے ہر چوٹ تے
نظر تک نظر دا نشانا بناوے
ویلے دی گردش نوں جانے پرندا
رُکھاں تے کیوں آشیانا بناوے
اپنے تے وار نہیں ایسی خدائی
خدا توں جو حیرتؔ بیگانا بناوے
