غزل
بابا نجمی
بُلھاں اُتے سکری جمی رہناں پنج دریاواں وچ
پھُل پئے نیں قبراں اُتے کنڈے پئے نیں راہواں وچ
میرے شہر دیو وسنیکو رل کے اوہنوں مار دیو
پیو دی بھاویں نظریں آوے پائوندا پھُٹ بھراواں وچ
ٹر گئیاں نیں کہڑے پاسے پنڈ دیاں مٹیاراں اوہ
رکھدیاں سن ڈر وڈیاں دا جہڑیاں اپنے ساہواں وچ
تتر کھنبی بدلی ورگی ایہہ منظور آزادی نہیں
بولن دی آزادی دے کے پہرے گلیاں راہواں وچ
پھردا پیا اے جے کوئی ننگا اپنی کیتی بھوگے گا
توں تے سجناں میل نہیں آندی اوہنوں ویکھ نگاہواں وچ
اساں تے چُپاں اس لئی وٹیاں وگڑے کھیڈ نہ بابا جی
دشمن کملا سمجھ رہیا اے زور رہیا نہیں باہواں وچ
