غزل
ناصر صابر
باپ دا رُتبہ شان کیویں میں بیان کراں
پیار ودھیرا لاڈ اُچیرا جگ ول جد دھیان کراں
انگلی پھڑ کے ٹُرنا مینوں سکھایا اے
ہلّاشیری مینوں شیر بنایا اے
متاں چنگیاں چنگے سبق پڑھائے نیں
علم دے بُوٹے روح دے اندر لائے نیں
ایہدیاں بانہواں میری چاردیواری اے
ایہدی شفقت سارے جگ توں نیاری اے
ایہدا ہتھ سر مینوں سَتّے خیراں نیں
ایہدے پیری مینوں لہراں بہراں نیں
