غزل
خالد حسین تھتھال
اک پاسے کھچ مٹی دی تے دوجے پاسے مایا
اپنے آپ نوں اجے تائیں میں کدھرے نہیں بھچلایا
ون سونے مکھڑے تے جوبن رتاں بوریاں
ہر صورت وچ نظریں مینوں اوہیو مڑ مڑ آیا
دا دی کھٹی ہٹی پا کے چٹی ای فیر وٹی
بھاکڑیاں دے بوٹے اپر باشا کدے نہیں آیا
پینڈا ایس حیاتی والا ماڑا چنگا ہڑاپھنا
جوبن ویلا کسے وی شے تے مڑ کدے نہیں آیا
اس دنیا دے سارے رشتے غرض دیاں سب تنداں
رکھاں اُتے نیلو دھار نے جیویں جال ہے پایا
رنی چنی سب رہنی ایتھے ساک سین وی سبھے
جاگن ویلے سُفنے وانگوں کجھ وی ہتھ نہیں آیا
بول تیرے سے چنگے ہوون گن وہی ہون بتھیرے
اوہدا دل نہیں اجے تائیں وی توں جھلیا پرچایا
چرکے جے اوہ سمجھن گے فیر چرک وی چوکھی ہووے گی
ہور طرحاں سمجھاون دا ہن خالد ویلا آیا
