غزل
جان کاشمیری
تیری یاری نال شریکاں انجام سانوں دِس دا اے
زخم وگن توں پہلاں پہلاں تھوڑا بُہتا رِس دا اے
غور کراں تے اَج دا بندہ اِسراں مینوں دِس دا اے
چکی دے دو پاٹاں اندر جیویں دانہ پِس دا اے
نیاں دا ایتھے حال بُرا اے، تھر تھر کمبے رعشے وانگ
اوہو آگو تھاں تھاں بن دا، قصور سارا جِس دا اے
توبہ لکھ لکھ واری توبہ ایہہ ویلا وی تکنا سی
آپی قاتل پُچھدا پِھردا یار جنازہ کِس دا اے
میں آکھاں تے کِسراں آکھاں میری بَھلیا سُن سی کون
زخم دی صورت آپو بولے زخم چ ڈیرا کِس دا اے
لہراں دے ہتھ وانگ پتاسے کِنّا کُو چِر جیوے گا
وقت دی سانے چڑھ کے بندہ گھس دا گِھس دا گِھس دا اے
