غزل
عمران سلیم
جو منزلاں دی پچھان رکھدے
اوہ حوصلے وی چٹان رکھدے
توں روک لے اپنے ہتھ دی لرزش
زمیں تے یا فر کمان رکھدے
اوہ پار لاندے سفینیاں نوں
جو موسماں دا دھیان رکھدے
قدم نہیں رُکنے کدے وی ساڈے
توں راہ چ بھاویں چٹان رکھدے
میں ساتھ فر وی دیاں گا سچ دا
توں کٹ کے بھاویں زبان رکھدے
اوہ خوف کھاندے نہیں اوکڑاں دا
تلی تے جہڑے وی جان رکھدے
سلیم آکھاں کیہ جذبیاں نوں
اجے وی اوسے دا مان رکھدے
