غزل
بابا نجمی
عشق دی بازی جتن نالوں ہر جائیے تے چنگا اے
بھجن نالوں وچ میدان مر جائیے تے چنگا اے
چڑھی ہنیری رب ای جانے کہڑا رنگ وکھاوے گی
ایہدے آئون توں پہلاں پہلاں گھر جائیے تے چنگا اے
خورے کل ملے نہ موقع فیر اکٹھیاں ہوون دا
کل دیاں وی کجھ اج ای گلاں کر جائیے تے چنگا اے
کیوں ویلے دی انگل پھڑ کے بال سدائیے لوکاں توں
نقلاں نالوں کورا پرچا دھر جائیے تے چنگا اے
دہ دنیا تے ستر آخر جہڑا ہوکا دیندا اے
ایس بپاری نال وی سودا کر جائیے تے چنگا اے
کھوہ غرضاں دا صدیاں ہوئیاں ساڈے کولوں بھریا نہیں
اجے وی ویلا ایہدے کولوں ڈر جائیے تے چنگا اے
خورے کل نوں پیڑ مناوے جثا بابا پھُلاں دی
پرکھ کراون لئی کجھ پتھر جر جائیے تے چنگا اے
