غزل
عطاء اللہ عزیز
رات دے کولوں دن پیا ڈردا دن دے کولوں رات
بات دے کولوں چپ پئی ڈردی چپ دے کولوں بات
سوچ رہیا واں ہر کے جتاں یا جت کے ہر جاں
مات دے کولوں جت پئی ڈردی جت دے کولوں مات
ویکھ لے کئی بے اتیاری ہو گئی اک دوجے تے اج
پات دے کولوں رکھ پیا ڈردا رکھ دے کولوں پات
لیکھ لکھے جد دنیا دے اوس ویلے توں ہن تیک
قلم دوات دے کولوں ڈردی قلم دے کولوں دوات
سانجھ پرانی صدیاں دی سی پر اک گل توں بعد
نہر فرات توں کربل ڈردا کربل کولوں فرات
شہر شناس میں ہویا جد دا اودوں بعد عطا
جھات دے کولوں اکھ پئی ڈردی اکھ دے کولوں جھات
