غزل
شکیل امجد صادق
جہڑا اج اوقات دے وچ اے
سمجھو اپنی ذات وچ اے
دن دے متھے کالک لگی
کنا دُکھ فر رات دے وچ اے
جتن والا جاندا نہیں سی
جہڑا ذائقہ مات دے وچ اے
پانی وی تے بُک بُک رویا
چوکھا دُکھ فرات دے وچ اے
اوہنے کاسہ بھن کے موڑیا
ہنجو اک خیرات دے وچ اے
پیار میرے دا ذرا ذرا
ڈالی ڈالی پات دے وچ اے
دشمن کولوں ڈر نہیں لگدا
سجن ساڈی گھات دے وچ اے
