غزل
الیاس آتش
لُٹے پُٹے گھر وی اک دن وَس جاندے نیں
ڈاکو، چور، لٹیرے آخر نس جاندے نیں
دلدل دے وچ جانوں پہلاں ایہ وی سوچیں
اس وچ جاندے نیں جو وچے دھس جاندے نیں
ایہ قانون وی اے مکڑی دے جالے وانگوں
ماڑے دُبھڑے اس وچ اکثر پھس جاندے نیں
جے دریا دا پانی مل جاوے تے بہتر
انج تے بارش نال وی پھل پھُل رس جاندے نیں
منڈی لگی اے ہر سمت ضمیراں والی
جس وچ سادہ لوک وی اکثر پھس جاندے نیں
کجھ لوکاں لئی ادھی رات کچہری کھلدی
عدلاں لئی کئیاں دے پیر وی گھس جاندے نیں
سپاں تائیں بھاویں دُدھ پیا توں آتش
ایہناں دا کم ڈسنا اوڑک ڈس جاندے نیں
