غزل
منور ا حمد کنڈے
چھپ کے درد جو رہندے سن’ اوہ پہنچے نیں ہن گھر گھر
پتھر دے دروازے کندھاں ویکھ کے کنبن تھر تھر
لوآں لگیاں ساڈے حصے ہجر دے بھانبھڑ آئے
جام وصل دے کسے نیں پیتے چاٹی مٹکے بھر بھر
الفت نال بھری سی کلی ساڑ سٹی اس ویری
نفرت دا اک محل بنایا لا کے سنگ مر مر
خورے کیویں مار اڈاری بدل تیک اوہ پہنچا
ظالم نے تے تنب سٹیا سی اس پنچھی دا پر پر
جدوں دا سنیا ددھ منور ساڑ کے چھالے پاندا
ٹھنڈی ٹھار میں لسی پیواں پھوکاں ماراں ڈر ڈر
