غزل
ساحل اعوان
سانبھیا نہ سی سانبھن یارو
کوئی دوش نہ تیز ہواواں تے
پہلاں سُتیاں سی رات لنگھائی
سی لبھدے پھردے ڈھاواں تے
ایویں کانوں بھالدے پھردے
نئیں لبھدے سجن راہواں تے
اپنے ای جدوں ویر کماون
کیہ پچھتاون ٹھنڈیاں ساہواں تے
اپنے پل پل یار تیاون
جد پھسدے اوکھیاں تھاواں تے
کچیاں اُتے ای تر گئی تتڑی
کوئی شک نہ ساحل وفاواں تے
