غزل

حنیف ساقی

کسے نے تخت ہزارہ چھڈیا کسے دا بلخ بخار گیا
عشق دی راہ تے جہڑا ٹریا اوہو بازی ہار گیا
سکھی گھوڑی مڑ آئوندی اے جسراں اپنے کلے تے
روح کلبوتوں مار اڈاری سائیاں دے دربار گیا
وارث شاہ نوں رب دے گھر چوں بھاگ بھری تے لبھی ناں
جہڑی صورت ہتھیں آئی اوہدا روپ سنوار گیا
اوہنوں تے بس قبر دا کتبہ باقی بچیا ہووے گا
کر کے چپ جو ساریاں سدھراں پیار ترے توں وار گیا
سچی مچی سارے ہاسے میرے توں مونہہ موڑ گئے
جھوٹھی موٹھی رس کے میتھوں جد میرا غمخوار گیا
ڈگدا ڈگدا پشلی عمرے سر دا بھار اتارن لئی
خورے اپنی کہڑی شے اوہ ویچن اج بازار گیا
لوہاں لیندے ساقی نوں اج ویکھن والے کہندے نیں
نقدیں جہڑی شے نہ لبھی جھلا لین ادھار گیا