غزل
امین خیال
اچی تھاں کرتارو وسے
میں روواں اوہ کھڑ کھڑ ہسے
تیرا کوئی حد نہ بناں
بندہ تیتھوں کتھے نسے
ساڈے ورگے منصوراں لئی
اوہو سولیاں اوہو رسے
سمجھ مینوں وی اپنے ورگی
منگ نہ میتھوں لیکھا سسے
واکوں نکلن جو اک واری
اوہ نہ مڑ کے جاندے کسے
چڑھدی رہیں توں نمھی نمھی
اوہدے پیار دیئے نی کسے
کدے نہ ترس خیال تے کھادا
ہن تے مگروں لہہ جا تسے
