غزل
مسعود منور
کفنی دے وچ ڈْسکدا ، ہِک ماریا مْکیا چھوہر
پنڈوں باہر کلپدا ، لے کے بھْکھ دی دوہر
پونجی واداں لْٹ لیا ، لا کے چور دی مْہر
رْوڑیاں بھوندا کْوکدا ، نیت کے دْکھ دی ظہر
گند تے کچرا چْگ کے ، بھردا ڈھڈ کشکول
نہ ماپے ، نہ تھاں گراں ، نہ کجھ اوہدے کول
ایہہ وی رب دا روپ ہئی ، رب دی گنڈھ پھرول
حلوے بھریا ، پیپیا ! مونہوں وی کجھ بول
