غزل

مجاہد اقبال مجاہد

ساڈے سر تے عمراں ساری رہیا جو خوشیاں مان دا
سر پئی تے بن گیا اے دشمن ساڈی جان دا
ضرورتاں دے نال نال بدلیاں نیں یاریاں
پیسے دے نیں یار سارے ہر کوئی بیلی کھان دا
میری ناں دے نال جہدی زمانے وچ پچھان سی
شریکاں وچ کہہ گیا میں نہیں ایہنوں جان دا
کہندا وی جے میں تے رکنا نہیں سی اوس نیں
چپ میری بن گیا بہانہ اوہدے جان دا
ہر واری نال ہشیاری گلاں دے وچ ٹالیا
کئی واری میں آکھیا نہیں کیتا وعدہ آن دا
لال گواچے لبھدے نہیں سوہنیا جہان وچ
کہڑی گلے فیر پیا توں مٹیاں اے چھان دا
ناں دیا مجاہدا نیویں پا کے بہہ رہیا ایں
اکھاں وچ پا اکھاں سینہ کیوں نہیں تان دا