سردی دی رُت

عقیل شافی

رات بیتی تے دن ہے آیا
راتیں پالے نے بڑا ستایا
کنج کنج لیف تے کھیس رضائیاں
لمیاں راتاں ہین لنگھائیاں
انگیٹھی دے وچ کوئلے بالے
فیر وی جند نہ چھڈی پالے
دن چڑھیا تے دھنداں چھائیاں
پپلی، نماں نظر نہ آئیاں
پیلی پیلی دھپ پئی جاپے
ٹھنڈی ٹھار لہر ہر پاسے
شاخاں وی نے ٹھنڈیاں ٹھار
ٹھر گئی ساری اے گلزار
پنگھرن چھڈیا شاخ وچاری
پالے دے وچ لیندی تاری
کئی واری اے چاء پکائی
ٹھرے بالاں نوں نال پیائی
قہوے دا وی دور اے جاری
خشک میوے دی مانگ اے بھاری
منگ پھلی تے ملوک کھا کے
پنیاں چائواں دیاں بنا کے
دنیا نے ہے سال لنگھایا
پالے ٹھنڈ نے بوہت ستایا
دن نکّے تے لمیاں راتاں
پالے لائیاں ہر سو گھاتاں
شافی بُکل مار کے بہہ گیا
سردی رُت دے شعر کہہ گیا