چلدیاں یاداں
بشارت احمد بشارت
بچپن یاد کرایا پنڈ دیاں گلیاں نے
ساری رات جگایا یاداں چلیاں نے
گودی وچ بٹھا کے لاڈ لڈاندی سی
سو سو واری صدقے واری جاندی سی
کنیاں جنتاں ماں دے روپ چ ٹلیاں نے
لبدی اے اکھ کھڑیا چنبا یاراں دا
رْس کے ٹْر گیا موسم روز بہاراں دا
ویلے دے وچ رْلیاں کومل کلیاں نے
کچیاں انبیاں توڑ کے مْنڈیاں نس جانا
بولے ورگیاں راہِ جاندیاں پھس جانا
خوشبو ونڈنی اگ تے پْج دیاں چھلیاں نے
نہر دے پْل راہواں واجاں دیندیاں نے
ہن نہ جا پردیسی مینوں کہندیاں نے
اکھ دیاں نہراں رستہ روک کے کھلیاں نے
