غزل
قیصر محمود گورائیہ
اک واری فِر برباد تے کر
سانوں کسے بہانے یاد تے کر
فیر اسی وی تینوں بھل جاں گے
ساڈی سوچ نوں توں آزاد تے کر
مونہہ بھنیے اسی شریکاں دا
کدی ساڈے نال اتحاد تے کر
ایہنوں پالدے کِنج اسی ویکھیں توں
ساڈے عشق اُتے عتماد تے کر
خورے رُسیا سجن من جاوی
سِر سُٹ کے توں فریاد تے کر
اسی قیصر ڈاروں وِچھڑ گئے
ساڈے پچھڑاں دی امداد تے کر
