غزل
سلطان کھاروی
ظاہر دے وچ نویں نروئے‘ ساڈی روح علیل وے ماہی
ویکھن نوں کیہ منظر لبھا‘ درد غماں دی جھیل وے ماہی
بُلھاں تیک نہ آئی کہانی‘ لگی ڈردی سیل وے ماہی
ساہ دے ماس نوں نوچی جاوے‘ ایہہ ویلے دی چیل وے ماہی
ایتھوں ورگا انت نہ ہووے‘ کیہڑی کراں سبیل وے ماہی
ساڈے لئی نیں ہار دے مُہرے‘ شاہ پیادے فیل وے ماہی
دھکے دھوڑے ساڈیاں راہواں‘ قبراں سنگ میل وے ماہی
ساہ دی پونی چھوہ کیہ بیٹھے‘ گھر نوں لا لئی تیل وے ماہی
پیریں پینڈے خاراں ورگے‘ سر تے فلک شنیل وے ماہی
ویلے دے سلطان نیں زہری کوئی نہ سکے کیل وے ماہی
