غزل
ساحل اعوان(سانگلہ ہل)
ہیں لکھاں ٹکانے سنسار اتے
کراں ناز میں اہدے پیار اتے
ملے کئیاں تیغ دی دھار تھلے
بخشے کیئاں دیدار اوہ دار اتے
اوہ تیآپ سی رجھ ذلیل ہوئے
جہڑے ہسے سی کسے دی ہار اتے
کربل وچ شہزادے یارو آن پجے
دغے بازاں دی سجناں لار اتے
کیڈا سوہنا توں شہزادیا جاچدا ایں
کرے مان سواری سوار اتے
ہوئی لمبی اڈیک سیدہ صغرا دی
ترس کھادا نہ سی شمر بیمار اتے
لاشے رجھ بھتجیاں آپ موہرے
زینب روئی سی ساحل زار و زار اتے
