غزل
لالہ جی
جس نوں دل دی چابی دتی مار گیا اوہ تھاں
باز تے ٹر گئے پنجرے اندر راج کرن گے کاں
سڑدیاں‘ بلدیاں ریتاں اُتے لہو دی گرمی ویکھ
بیٹھ گئے آں دھپاں اندر چھڈ کے ٹھنڈی چھاں
سولاں جیہاں نظراں ہویاں چھویاں ورگے بول
پھٹ نہ پوے بھراواں اندر ترلے لیندی ماں
ساڈی رام کہانی دسن لالہ گل دیاں لیراں
گھر دیاں کندھاں ویری ہویاں مٹی رلیا ناں
