غزل
عقیل شافی
اکھراں وچ اُداسی ہو گئی
شافی غزل پیاسی ہو گئی
غم پہاڑ تے جا چڑھیا تے
ہنجواں دی نکاسی ہو گئی
وعدہ کرکے اوہ نہ آیا
چیتر رُت اداسی ہو گئی
دل دے ویہڑے پھوڑی پئی جد
ہر سدھر بے آسی ہو گئی
دکھاں دے ہٹکورے سہہ سہہ
جند نمانی باسی ہو گئی
ہر گل توں بھرواسا اٹھیا
ہر گل بے وسواسی ہو گئی
علم عروض دا سکھیا شافی
بحراں نال شناسی ہو گئی
