پنجابی دے سچے سُچے سیوک۔۔۔ قیصر گورایہ

اج دی پنجابی غزل دا کینوس بہت وسیع ہو چکیا ہے۔ اج دی پنجابی غزل انسان تے معاشرے دی پوری طرح عکاسی کر رہی اے۔ قیصر گورایہ ہوراں دی غزل دا بنیادی موضوع وی اج دا انسان تے اوہدے دکھ نیں۔ اوہ دکھ جیہڑے اوہنوں اندروں اندری کھائی جاندے نیں۔ ایہ اج دے انسان دا وڈھا دکھ اے ایہ دکھ ہولی ہولی لُوں لُوں وچ پیڑاں دا موجب بن دا اے۔ ”لُوں لُوں وچ رچیاں پیڑاں” دیاں کجھ غزلاں ویکھدیاں، پڑھدیاں تے سندیاں اک نویکلا جیہا انگ تے من کھچواں جیہا رنگ وکھالی دتا اے۔
قیصر گورایہ ہوراں دی غزل وچ کلاسیکیت دے نال نال جدید سوچ تے فکر دے رنگ وی پڑھن نوں ملدے نیں۔ غزلاں دے شعر تے مصرعے بولدے نیں کیوں جے ایہناں شعراں وچ سانوں اپنیاں ریتاں رواجاں تے قدراں دی گل ملدی اے۔ سادگی حقیقت پسندی تے بے ساختگی دی چاشنی وی بڑے سدھے سادے لفظاں وچ دل تے اتردی جاندی اے۔ بلدے سورج پین والے ماں بولی دے سچے سُچے سیوک لئی ڈھیر دعاواں کرنا واں پئی اللہ سوہنا اوہناں دے قلم نوں ہور طاقت دیوے۔
بلدے سورج پیتے نیں
اندر نگھے کیتے نیں