رحمت دی تصویر مدینہ

غلام شبیر عاصم

اج کل دھرتی اتے جو کچھ انساناں ہتھوں انساناں نال واپر رہیااے،اوہ انسان دی برداشت توں باہر اے۔تے اکھاں کھول کے ایہناں منظراں نوں ویکھن دا حوصلہ وی جویں مک ای گیا اے۔دھرتی اتے ہون والے ظلم جبر تے گناہواں تھیں دھرتی دی شکل جیویں ڈراونی جہی ہوگئی اے۔ہر انسان دا ساہ جیویں سکیا تے گل گھٹیا ہویا اے۔ڈونگھی اکھ نال ویکھئے تے انساناں دے کالے کرتوتاں وجہوں دھرتی جیویں عذابی جہئی گئی اے۔فطری جہئی گل اے انسان ایہو جہئے حال چوں آزادی چاہندا اے۔تے یا پھیر جے وس نہ چلے تے انسان خیالاں وچ ای اجہئی مصیبت تے بے وسی دے حل دیاں خیالی جہیاں تصویراں ویکھن لگ پیندا اے۔حدوں ودھ پیاسا انسان خیالاں وچ سمندر دا تصور لے کے اپنی تریہ نوں بجھاون دا جتن کردا اے۔تے اک ترہایا انسان اِنج پانی بِھجے خیالاں نال ای اپنی تس مٹاون دی کوشش کردا اے۔اج دھرتی اتے کِھلری ہوئی بے چینی،بدحالی تے افراتفری وچ کسے معجزے یا ربی قدرت دی ڈاہڈی لوڑ اے۔جہدے نال دنیا امن شانتی والی دھرتی تے جنت ورگی سکھلی تے سوہنی ہوجائے۔اجکل دے ایہناں قیامت شامت ورگے حالاں وچ رحمت تے کرم دی ڈاہڈی لوڑ اے۔جِتھے ہر انسان اپنے ایہناں دکھاں مصیبتاں تے مسئلیاں دا کوئی حل لبھ سکے۔پنجابی دے منے پرمنے شاعر شریف فیاض وزیرآبادی جہیا اک حساس لکھاری تے انسان وی اپنیاں نظراں تے دل دماغ وچ اِک تصویر لئی کھلوتا اے،جہدے سہارے اوہ تپدی سڑدی حیاتی وچ جیون دی بھرویں امید تے ہمت ویکھ رہیا اے۔تے اوہدے خیالاں تے تصور وچ وسی ہوئی تصویر’’رحمت دی تصویر مدینہ‘‘ اے۔جیہڑا اوہناں دے اردو پنجابی رلے مِلے شعری مجموعے دا ناں اے۔ایس کتاب نوں’’مکتبہ شافی 13/1 شافی چوک کریم پارک راوی روڈ لاہور‘‘ نے چھاپیا اے۔ ایس کتاب وچ نعتاں،منقبت،نعتیہ بولیاں تے نعتیہ ماہئیے شامل نیں۔ تے ایس کتاب نوں پڑھ کے اندازہ ہوجاندا اے کہ شریف فیاض وزیر آبادی نے دھرتی دے موجودہ خراب حالاں وچ وی ساہ لین لئی تے اپنے من نوں خوش رکھن لئی اپنیاں اکھاں اگے مایوسی تے کمزوری دے کھوپے چاڑھن دی بجائے جیہڑے بڑے تگڑے لینز چڑھائے ہوئے نیں،اوہ پاک مدینے دے تصور دے لینز نیں۔جِنہاں وجہوں شریف فیاض وزیرآبادی نوں ہر پاسے،سکھ ای سکھ،رحمت ای رحمت تے مدینہ ای نظر آرہیا اے۔اوہ جیویں وحدت الوجود دے تصور وچ اتر چکے ہوئے وکھالی دیندے نیں۔شریف فیاض اپنے نعتیہ شعراں وچ اک تھاں تے آکھدے نیں کہ
رحمت دی تصویر مدینہ
دو جگ دی جاگیر مدینہ
رب نے پچھیا کِیہ لینا ای
میں کِیتا تحریر مدینہ
شریف فیاض ہوراں دی ایس کتاب اندر اردو تے پنجابی نعتیہ شاعری اندر اوہناں دی سرکارِ دوعالم حضرت محمد مصطفیؐ نال انتاں دی عقیدت تے محبت اگھڑ کے سامنے آوندی اے۔ اوہ اک ماہیے وچ آکھدے نیں۔
اِک جوڑا پکِھیاں دا
خاک مدینے دی
مینوں سرمہ اکھیاں دا
جہدیاں اکھیاں دا سرمہ مدینے دی خاک بن جاوے اوہنوں پھیر ہر پاسے مدینہ ای دِسدا اے۔اوہدا من تے روح سواد سرور نال بھر جاندے نیں۔تے اجیہا خوش بخت انسان سرکارِ دوعالمؐ دے عشق وچ ڈب کے وجد دے چڑھے دریا وچ موجاں ماردا اندر دے بھیت کھولی لگا جاندا اے۔اوس توں عشقِ رسولؐ دی خشبو سانبھی تے پچائی نہیں جاندی۔شریف فیاض وی ایسے ای کیفیت وچ ڈبا ہویا آکھی جارہیا اے۔
خدا توں نئیں جیہڑا جدا مِل گیا اے
نبیؐ مِل گیا اے خدا مِل گیا اے
شریف فیاض ہوریں عشقِ رسولؐ وچ انھے بولے ہوکے عِلم تے عرفان دیاں اچیاں منزلاں تے اپڑے جاپدے نیں۔اوہ مدینے پاک دیاں گلیاں دے واسی بن کے مرنا تے امر ہونا چاہندے نیں۔اوہ آکھدے نیں۔
پانی اتے پھل تردا
جاواں مدینے میں
میرا پل پل جی کردا
اوہناں دی دِنے راتی اِکو خاہش اے کہ جِسراں کِسراں وی میں پاک نبؓی دے پاک در تے اپڑ جاواں تے پھر مڑ کے آواں ای ناں،سوہنے دیاں سوہنیاں گلیاں دا تے پاک روضے دا جھاڑو کش بن کے رہ جاواں تے اوتھے ای زندگی دی آخری ساہ لواں تے ہمیش لئی جگ دنیا تے ایتھے اوتھے امر ہو جاواں۔ایسے لئی تے شریف فیاض ہوراں دے لہجے اندروں عاجزی،تے منت ترلے دا رنگ اگھڑ کے سامنے آوندا اے۔اوہ اک تھاں آکھدے نیں۔
اِک واری سدھ لے مدینے آواں سوہنیا
تیریاں کبوتراں نوں دانہ پاواں سوہنیا
شریف فیاض ہوریں حقیقی طور تے نبی پاکؐ دا نوکر تے غلام بننا چاہندے نیں،جیہڑے پاک نبیؐ دے کبوتراں نوں دانہ پونا چاہندے نیں۔شریف فیاض ایس انتاں دے عشقِ محمدؐ دا اک ہور تھاں وی ذکر کردے نیں،تے ایس شعر وچ اوہناں گل ای مکا دتی اے۔آکھدے نیں۔
بن جائے میری قبر مدینے
کردے دعا جے اثر مدینے
مینوں تکن لوکی ایتھے
میرا دل تے نظر مدینے
جگ دنیا تے اصول ویکھیا اے کہ جدوں کوئی مانگت کسے اچے گھر دے بوہے آن کے صدا کرکے خیر منگدا اے تے اوہ مانگت بن کے اوس گھر دیاں خوبیاں،آل اولاد دیاں تعریفاں کردا تے گھر کنبے دے قصیدے پڑھدا اے۔شریف فیاض ہوریں وی محمدؐ و آلِ محمدؐ دے مانگت تے میراثی بن کے پاک نبیؓ دے پاک بوہے تے آن کے آلِ محمدؐ دی تعریف کردے صدا کردے نیں تے آکھدے نیں۔
پڑھدا قرآن نیزے اگر ویکھیا
تے لعل ابنِ حیدر دا سر ویکھیا
آپؐ دی آل دا ہر بشر نور اے
یارو میں جِدھر وی جِدھر ویکھیا
میری دِلی دعا اے کہ شریف فیاض ہوراں نوں کائنات دے سب توں وڈے تے سلطان گھرانے دے بوہے توں عِلم،ایمان تے تقوے دی دولت اینی لبھے کہ کسے ہور بوہے توں منگن دی لوڑ نہ پوے بلکہ ایس محمدی بوہے دی عطا وچوں دوجے لوکاں نوں وی اپنے قلم راہیں عِلم،ایمان تے تقوے دی دولت ونڈدے رہن۔٭