سُراں تے ہُوکاں دی گل

قیصر ہوری یاراں دے یار نیں تے پنجاب دے لوک یاریاں پالن وچ تے یاراں توں جند جان وارن وچ اپنی اک وکھری تے اچیری مثال رکھ دے نیں۔ اتے ایہو پنجابی شاعری دی روایت اے ”یار ملن دکھ جان ہزاراں” قیصر ہوراں وی ایس روایت نوں اجوکے سمے تک آندا اے۔
قیصر محمود گورایہ ہوراں کول ونوون دے اکھر نیں، بڑے گُر دے، سُردے مصرعیاں دے وچ نچدے ہوئے، غزل دے حسن وچ مچدے ہوئے سجناں دی سجنائی نال سج دے ہوئے، اوہناں دیاں گلاں نوں رنگ لاندے ہوئے اکھر۔ قیصر ہوراں نوں ایس گل دا وی احساس اے ”قیصر دے شعر بھانویں ماڑے سہی فیر وی” اوہ آپ اپنی شاعری تے مان نئیں کردا، اتے نہ ای اپنے آپ نوں شاعری دے فن پاروں وڈیان بہہ جاندا اے سگوں اوہدے اندر عاجزی تے انکساری اے۔ اوہناں نوں جہڑی گل تے مان اے اوہ دکھاں درداں دی دولت اے۔ اوہدی اوہ پیڑ اے جہڑی اوہدے کولوں ماں بولی دے پیار دی، اپنی وسوں دی، تخلیقیت دے رنگاں دی گل کرواندی اے۔
”لُوں لُوں رچیاں پیڑاں” دی غزل پنجابی دی صوفیانہ ، کلاسیکی تے نیم کلاسیکی شاعری دے اکھراں تے فکراں توں لابھ چک دی ہوئی، پنجاب دی وسوں، رہتل تے وسیب دی گل کردی ہوئی، ماں بولی نوں مان بخش دی اے۔ اپنیاں ترکیباں، نویاں جڑتاں، محاوریاں، رہتل دے اکھراں وچوں پھٹ دی ہوئی فکر، نویاں مسئلیاں تے سجناں یاراں دی گل کردی ہوئی ایہ شاعری اپنے اندر کھلرے ہوئے موضوعات تے مضموناں نال اپنے آپ نوں سنوار دی تے پڑھنہاراں نوں فکری تے فنی پکھوں سواد تے مان دیندی شاعری اے۔ انج وی قیصرمحمودگورایہ ہوری پنجابی ادب وچ ایس توں پہلے ماہیے ،نظماں تے غزلاں لکھ کے اپنے آپ نوں منوا چکے نیں۔میری دعا اے کہ گورایہ ہوری پنجابی ادب خاص طور تے پنجابی غزل نوں نویاں مہکاں دے نال ایسراں ای مہکاندے رہن۔ رب سوہنا اوہناں نوں سکھاں بھری حیاتی دیوے تے اوہ پنجابی سیوکاں نال اپنے وچار سانجھے کردے نہ تھکن۔ آمین ٭