نظــم

شفیق قریشی

منگن والیاں بہت دعاواں
عمر دے سارے حصیاں دے وچ
ہتھ دے تھالاں وچ سجا کے
بیٹھا رہیا میں ایس اڈیک وچ
آساں لے کے دل وچ بڑیاں
منگن تے منظوری والیاں
سانجھیاں گھڑیاں
اسماناں توں تھلے آندیاں ویکھ لواں تے
ایہہ دعاواں،چٹے ددھ کبوتراں وانگوں
اپنے ہتھیں آپ اڈا کے
اوہدے دتے سکھاں وچوں
اپنے حصے والے چک میں سکھ لواں
تے ہور نہ ایناں دکھ لواں
پر،عمر دے آخری حصیاں وچ وی
ساڈے ہتھیں منگن والے
اوہو ٹھوٹھے،ساڈے لیکھیں اوہو بھانڈے
گندے‘ جوٹھے
صبر دے کوڑے پھل نوں کوئی
کیویں چکھے،رب دی رحمت کہڑا ہتھ وچ
پھڑ کے رکھے،منگن تے منظوری والیاں
گھڑیاں وچوں،منگن والیاں گھڑیاں آئیاں
لکھاں واری،پر منظوری والیاں گھڑیاں
سمجھو کہ ست رنگیاں پریاں
ساڈے ساہمنے آئیاں ای نہیں
بختاں والیاں ریکھاں اوہنے
ساڈے ہتھ وچ پائیاں ای نہیں