کھیڈ نصیباں دی

خرم شہزادخرم

پروین حالے جھٹ بہ جا توں تھوڑی دیر نوں گھر چلی جائیں. حالے تے باہر توے دی کنڈ وانگوں کالے بدل چھائے ہوئے نیں، ہوسکدا اے پئی ہنے ای مہینا پے جاوے. ایس لئی توں تھوڑی دیر میرے کول ہور بہ جا گھر تے توں چلی ای جانا اے.آ کجھ دکھ دی سکھ دی کر لئیے۔
نہ نی گلزارے تیری دکھ دی سکھ دی وی تن چار گھنٹیاں دی ہوندی اے. دکھ دی سکھ دی کیہ سگوں توں تے آلے دوالے دے چسکے لین لگ پینی اے. انج وی ابا گھر واپس آون والا ہووے گا. تینوں پتااے کہ جے میں گھر دیر نال جاواں تاں آبا غصے وچ آجاندا اے۔
نی بہ جا نی کڑئیے ایڈی توں کالی گھر جاون نوں تے نالے کہڑے میں تیرے کولوں چسکے لینی آں، آسے پاسے دا حال ای تے پچھدی آں تینوں دسن لگیا کیہ پیڑ پیندی اے. نی اڑئیے تینوں پتا اے نہ کے مینوں ایہ چیزاں بلکل چنگیاں نہیں لگدیاں. جا نی توں ایڈی حاجن رہندی نہیں. بہ جا تیرے آبے دا وی مینوں سارا ای پتا اے کِتے شراب دے دو چار گھٹ پی کے لما پیاں ہونا اے. گھر آکے تیرے اتے سارے زمانے دا غصہ جھاڑ دے گا . تیری ماں دے مرن توں بعد تے اوس نوں تیرا ذرا خیال نہیں رہیا. اوہ سوچدا نہیں میری گھر جوان دھی بیٹھی اے، تیرے بارے سوچن توں ہٹ اپنے ای نشئیاں وچ کھبیا رہندا ایں۔
ویکھ گلزاراں ایہ گل نوں غلط کردی پئی ایں۔ اوہ جس طرحاں دا وی چاہئے میرے لئی کماں کے لیاندا اے چاہئے نہیں لیاندا. چاہیاوس دا میں دتا لانی پانی نہیں ہاں، پر فیر وی اوہ میرا پیو تے ہے. ایس لئی کوئی اوس بارے انج دی گل کرے میرے وسوں گل بار ہوجاندی اے. اچھا نی بھیناں نہیں کردی تیرے پیو نوں گل. ہن بہ جا، نہیں میں چلنی آں. شام پین والی اے تے راہ وی بہت خطرناک اے ایس بارے تینوں وی چنگی طرحاں پتا اے۔
چنگا فیر بھینے رب دے حوالے، خیر نال جائیں راہ وچ بڑے لچے لفنگے منڈے کھلوتے ہوندے نیں، اوہناں کولوں بچ کے جائیں. نی اچھا نی بھیناں اللہ خیر کرے گا تے توں وی میرے لئی دعا کریں. آہو نی کڑئیے مینوں تے ہر ویلے تیرا ای خیال رہندا اے۔
“اللہ تیری قسمت چنگی کرے تے تیرے پیو نوں وی نیکی دی ہدایت دیوے کول بیٹھی گلزار دی ماں خورشید نے آکھیا”
میں اوس دے جواب وچ آمین دا سیر ہلایا تے جاندے ہویاں اوس دی اک ہور گل میرے کنی پئے گئی۔
“نی دھئیے اللہ تیرے لیکھ چنگے کرے تے تینوں تیرے گھر وچ خش رکھے. حالاں کہ عورت دا کوئی گھر اپنا نہیں ہوندا. ماپے اگانہ ٹور دیندے نیں تے اگلا گھر وی کسے کسے نوں راس آندا اے۔”
اوس دی ایہ گل کجھ خاص میرے پلے نہ پئی میں اک کن توں سنی تے دوجے کنوں کڈھ دتی. پر ایہ وی جاننی ساں کے اوہ جو کہہ رہی اے ایس دا گھوڑا مطلب ہونا اے. خیر میں سوچدی سوچدی راہ وچ لگی جاندی ساں اینی دیر وچ اک لفنگا جہیا منڈا میرے ول آیا. میرے ساہ انج تیز ہوگئے، جیویں ہرن دے پچھے خونخار کتے پئے ہوون تے اوہ بے چاری اپنا آپ بڑی مشکل نال بچا کے نسے. میرے تے کجھ سمجھ نہ آئی. میں اپنی رفتار ہور تیز کردتی تے چلدی ہنیری وچ اڈدے شاپراں وانگوں تیز تیز ہوا وچ اڈن لگ پئی. اوس نے میری چنی پچھوں پھڑی تے میری جان نکل گئی. میں پچھانہ مڑکے ویکھیا تک نہ تے گھر نوں دوڑ لادتی۔
آل توں جلال توں آئی بلا نوں ٹال توں
آل توں جلال توں آئی بلا نوں ٹال توں
میں ایہوں ای ورد پکاندی گھر نوں چلی گئی۔ (جاری اے)