غزل

گورچرن کوچر

میری بیڑی دا ہیں توں ہی سہارا، جاندی ہاں میں
نہیں پتوار بِن ہوندا گُزارا، جاندی ہاں میں
مِلی پُونجی جو ساہاں دی ہے اُس دے ختم ہوون تے
کدے مِلدا نہیں اِک پل اُدھارا، جاندی ہاں میں
بہت چنچل اُڈ اُڈ کے پتہ نہیں کتھے جا آندے
میرا من ہے کوئی پنچھی آوارا، جاندی ہاں میں
تیرے بولن بِنا، میں سمجھ لیندی ہاں ہریک گلّ نوں
جو کہندا مُوک لفظاں دا اِشارا، جاندی ہاں میں
کراں گی سیوا ماں بولی دی جِنی ہو سکی میتھوں
میرے سِر تے ہے اِس دا قرض بھارا، جاندی ہاں میں
اِکلے بیٹھ کے میں نال اِس دے گلّ نہیں کردی
بڑا شرمیلا ہے ایہہ چاء کوارا، جاندی ہاں میں
اوہدی کہنی تے کرنی وِچ بڑا ہی فرق رہندا ہے
اوہدا لارا وی ہے سرکاری لارا، جاندی ہاں میں