غزل
یونس بھٹی
جو وی رکھدے کھلی اکھ نیں
اوہ نہ ھوندے لکھو ککھ نیں
رہندی جیکر زندگی ہووے
فیر تے ہوندے دارو لکھ نیں
شہر چ تد ای کال پیا اے
واسی بن گئے پنڈے رکھ نیں
لال ہنیریے توں کیہ جانے
کنج کِنج چڑیاں جوڑے ککھ نیں
اکو رکھ دے پتر، بھٹی
جھکھڑاں کیتے وکھو وکھ نیں
