کوما
شفیق قریشی
نہ ای اٹھ کے بہندا اے
تے نہ کوئی گل ای کردا اے
نہ ای پورا زندہ ہووے
نہ ای پورا مردا اے
چھبی ورھیاں توں ایہہ انجے
سدھا لیٹیا ہویا اے
ساڈا سبھ کجھ ایہنے
اپنے وچ ولھیٹیا ہویا اے
کوئی اک لُوں نہیں ڈھلا کردا
ویلے نوں نہیں بدلدا
وڑ بیٹھا اے ایہدے اندر
کوئی سنیہا ازل دا
ساڈے بے بس حالاں نوں ایہہ
کھلی اکھیں تکدا اے
مونہوں بھاویں نہ بولے پر
خبر ایہہ ساڈی رکھدا اے
روز ایہہ سانوں قبروں کڈھے
روز نویں تھاں دبدا اے
ایہدیاں دتیاں سہنے آں پئی
دتا ہویا رب دا اے
کتھے ایہنوں جا کے سنیے
کریئے کیہ ترکیب؟
کتھوں جا کے لبھ لیایئے
دوجا اک نصیب؟
