جا او یار حوالے رب دے۔۔۔۔

مدثر اقبال بٹ

حیاتی انسان نوں انج ازماوندی اے جیویں ایہہ اوہدے ہتھ داکوئی کھڈونا ہووے۔سیانے آکھ دے نیں کہ ازمائشاں ای حیاتی دا دوجا ناں نیں۔پر میں نہیں من دا،کیوں جے کدی ایہہ ازمائشاں انج وی آوندیاں نیں کہ بندا چاوندیاں ہوئیاں وی ایہناں نوں سہہ نہیں سکدا۔اج تھوڑی دیر پہلاں ای اطلاع ملی کہ ضیا شاہد ہوریں دنیا توں کنارہ کر گئے نیں۔میں کیویں من لواں کہ اجیہیاں خبراں ازمائشاں دا روپ دھار کے بندے نوں ایہہ دسدیاں نیں کہ حیاتی ایہناں دا ای نام اے؟ نہیں یار،ایہہ حیاتی کیویں ہو سکدی اے؟تہاڈے کولوں اجیہی شے کھس جاوے جیہدا کوئی متبادل ای نہ ہووے تے تہانوں آکھیا جاوے کہ ایہناں دکھاں دا ای ناں حیاتی اے؟کوئی اجیہے دکھ کیویں سہہ سکدا اے جنھاں دا اظہار ممکن اے تے نہ ای اونھاں دے دتے ہوئے پھٹ کوئی مرہم بھر سکدا اے۔۔۔۔

ضیا صاحب ٹُر گئے،ایس جہانوں کوچ کرگئے جتھے اوہ زندہ لیجنڈ تے طور اتے پچھانے گئے۔ضیاصاحب،کوئی عام آدمی نہیں سن۔اک زمانہ سن،اجیہا دور سن جنھے جدید صحافت دی نینہہ رکھی تے فیر ایہدے اُتے اوہ عمارت وی اساری،جیہڑی اونھاں دی حیاتی دا مقصد سی۔اونھاں روزنامہ خبریں تے خبراںنوں اپنے خواباں دی تعبیر بنایا،ایہہ اخبارنہیں اونھاں دا عشق سی۔اجیہا عشق جنھے ہزاراں طالب علم صحافیاں دی تربیت کیتی۔اونھاں نوں خبریت دے نال نال ادب آشنا وی کیتا۔ضیا صاحب بارے گھٹ لوک جاندے نیں کہ اونھاں دے کالم ہون،سیاسی کتاباں یا فیر عالمی منظر نامے۔ہر جملہ،ہر پیرا مکمل ادب سی۔اجیہا شہ پارہ کہ تسیں ادب یا صحافت دے جس زاویے اُتے چاہو پرکھ لوو،اونھاں دی ہرلکھت صحافت تے ادب۔دوواں میزاناں اُتے سُچی تے کھری ثابت ہووے گی۔اوہ شورش کاشمیری تے مولانا ظفر علی خان دی روایت دے امین سن۔میں جے ایمانداری نال گل کراں تے ساڈے ملک وچ اونھاں توں علاوہ صرف مجیب الرحمان شامی ہین جیہڑے اس مرتبے دے صحافی یا مدیر ہو سکدے نیں،باقی سب چھان بُورا اے۔۔۔۔میرا ضیا صاحب نال عجیب تعلق سی،ایہہ تعلق اختلافات توں شروع ہویا تے فیر اجیہی محبت وچ تبدیل ہوگیا جنھوں میں یااوہ، کدی کوئی نام نہیں دے سکے۔میں ضیا صاحب نال کنھی واری رُسیا تے کنھی ہی واری لڑیا،پر مینوں کدے ایہہ نہیں لگیاکہ اوہ میرے تو ںناراض نیں۔ اسیں جد وی ملے،انج ای ملے جیویں کدی کجھ ہویا ای نہیں۔کوئی ناراضگی سی تے نہ کوئی گلہ شکوہ۔سچی گل دساں تے ایہدے وچ ساری خوبی ضیا صاحب دی ہی ہندی سی،کیوں جے میں تے ایہڈا عظیم انسان نہیں ہاں کہ اپنے غصے،ناراضگی یا دل دے میل نوں اک لمحے اندر، اِنج صاف کردیواں جیویں کدی کجھ ہویا نہیں سی۔ایہہ حوصلہ ضیا صاحب داای سی کہ میرینال ناراض ہو کے وی کدی ناراض نہیں ہوئے۔میں کیہہ،ہزاراں لوک ایہہ گواہی دین گے کہ ضیاصاحب دا غصہ،ناراضگی یا گلہ ہمیشہ وقتی ہُندا سی۔اونھاں کدی کدورتاں نہیں پالیاں،دوجیاں نال اختلاف ضرور کردے پرکدی نفرتاں نہ پالدے۔میں اپنی پوری زندگی وچ ایہناں باہمت انسان نہیںویکھیا،حیاتی دیاں اوکڑاں نوں جیویں اونھاں برداشت کیتا،کوئی ہور ہُندا تے خورے کدوں دا ٹُٹ جاندا۔عدنان شاہد دی بے موقع موت جیہا صدمہ کوئی کیویں برداشت کرسکدا سی؟ایہڈا جوان تے سوہنا پُتر ہتھوں ٹُر گیا،ضیا صاحب اپنے اندر و اندر جر گئے۔کوئی وی ہور ہُندا کدی دوبارہ نہ اُٹھدا،پر ایہہ تاں ضیا شاہد سی۔اوہ ضیا شاہد جیہنے حیاتی نوں ہمیشہ چیلنج کر کے اوہدیاں سختیاں دا مقابلہ کیتا۔اوہ ایس دکھ نوں وی اپنے سینے نال لا کے فیر کھلوگئے،کہ ربا تیری امانت سی،تیرے حوالے کیتی۔۔۔۔
امتنان بیٹے تے بھین یاسمین نیں اونھاں دا بہت ساتھ دِتا۔اونھاں دی ہمت بنے تے ہر لمحے حوصلہ بن کے نال رہے۔پر کدوں تیکر،اخیر ضیا صاحب وی اوسے منزل ول ٹُرگئے جیہڑی ہر بشر دی منزل اے۔نبیاں ،ولیاں،چنگیاں، مندیاں سب نے اپنے سچے قول نبھاوندیاں اوسے رب ول ٹُر جانا اے جنھیں سانھوں اپنے نبی دی اُمت وچ پیدا کرکے ساڈے اُتے عظیم احسان فرمایااے۔ضیا صاحب اَج ٹُر گئے نیں،میرے دور دی صحافت دا امام چلا گیا۔اج ساڈی اوہ صحافت مک گئی جیہدے بانی شورش سن تے ایہنوں دوام ضیاشاہد ہوراں بخشیا۔اج اک دنیا مک گئی،اج تریخ دا اوہ ورقہ پاٹ گیا، جیہدے اندر فلسفے توں لے کے منطق تیکرتے صحافت توں لے کے ادب تیکر،ہر اوہ حوالہ سی جیہڑا کسے عام بندے نوں عظیم بنا دیندا اے۔ضیا صاحب چلے گئے،اسیں وی ٹُر جانا اے۔پر سچی گل ایہہ ہے کہ میرے جیہے لوکاں دے جان نال شاید کوئی فرق نہ پوے،پر ضیا صاحب جیہے لوکاں دا جانا اک زمانے دا مُک جانا اے۔ضیا صاحب دا جانا علم وہنر دے اک باب دا خاتمہ اے۔۔۔۔

میں بہت دکھی ہاں،ایس کر کے نہیں کہ اک اخبار نویس ٹُر گیا۔ایس کر کے کہ ہُن اوہ کھوہ پُوریا گیا جتھے علم و ہنر دے پیاسے اپنی تریہہ بجھاوندے سن۔میرے کول اوہ اکھر ہے ای نہیں کہ میں اپنے برخوردار امتنان نال اظہار افسوس کر لواں۔کیویں آکھا ں گا کہ بیٹابہت افسوس ہویا؟کیوں جے ہالے اوہ اکھر ای تخلیق نہیں ہوئے جیہڑے ضیاشاہد جیہے انسان دے ٹُر جان دے ہِرکھ دا اظہار بنن۔بس ایہناں ای آکھاں گا۔
جا او یار حوالے رب دے میلے چار دناں دے
اوس دن عید مبارک ہوسی،جس دن فیر ملاں گے