غزل
نذیراحمد نون
بدلیاں رُتاں مُکے پالے رُکھاں رنگ وٹائے نیں
دل میرے دیاں دل وچہ رہیاں سجن فیر نہ آئے نیں
کیہ دساں تے کہنوں دساں قصہ گزرے حالاں دا
مجھیں جیڈے جگرے کرکے صدمے ہجر اٹھائے نیں
نال شریکاں دس خاں کہڑا پیار دیاں پینگھاں پاندا اے
پیار تیرے نیں میرے کولوں ایہہ وی کوہڑ کرائے نیں
ایویں تے نہیں ساویاں ہویاں پیار تیرے دیاں فصلاں
کھوہ پریم دے جو جو سجناں اکھیوں پانی لائے نیں
قدم قدم تے چاہڑیا مینوں سجناں غم دی سولی تے
کہڑا دوش نذیر اوہناں تے جہڑے لوک پرائے نیں
