دست اختیار تے عوام

سعد اللہ شاہ

لفظ ٹو ٹے اب اظہار تک آتے آتے
مر گئے ہم ترے معیار تک آتے آتے
ایسے لگتا ہے کہ آسودگی قسمت میں نہ تھی
جل گئے سایہ دیوار تک آتے آتے
لوکاں دی تلملاہٹ تے چیخ و پکار پر دوجے پاسے بے نیازی کہ کہڑی مہنگائی‘ ہائے ہائے یہ ہے ترے پیار کی نشانی۔ کدی کدی اسیں اک شعر تشریح لئی سن دے سی۔ ہم جو تڑپے تو صنم روٹھ گیا۔ خون بہتا ہی رہا ان کو منانے کے لیے۔ میرا خیال تسیں سمجھ گئے ہوو گے کہ محبوب نوں بسمل دا تڑپنا وی گوارا نہیں سی تے کوہندے ہوئے درمیان وچ رُس کے ٹر جانا تے عاشق صادق دا خون وی سچا سی کہ رڑھدا ہویا محبوب دے پچھے جا رہیا اے کہ ایناں ظلم نہ کرو سگوں پوری طرح خاتمہ کرکے جائو۔ ایہ شعروشاعری دیاں گلاں اینیاں عجیب نیں کہ فارس دے اک شاعر نے ایہو کہیا سی جہدا مفہوم ایہہ وے کہ شکاری نے اوہنوں یعنی آہو نوں زخمی کیتا سی پر زخم چوں نکلن والا اوہدا اک اپنا خون اوہدا دشمن نکلیا تے اوس خون دی دھار چوں شکاری نوں راہ دسیا تے اوہ فیر سر تے آن کھلوتا۔ اسیں آپ اپنی راہ نوں دیوار ہو گئے۔ ایس ادبی تمہید دے بعد بے ادبی ہووے گی کہ میں خبراں نقل کر دیواں پر کیہ کراں‘ ایہ مژدہ ہائے حیات سنانا اے کہ جناب گھریلو صارفین گیس 35فیصد مہنگی‘ ڈالر 171 تے اپڑ گیا ساڈا روپیہ کیوں پاتال وچ پیا سسکیاں لے رہیا اے۔ سونا چھ سو روپیے تولہ مہنگا پر سونا تے کن کھاندا اے۔ اپنا دوست اعجاز یاد آیا:
مرے بالوں میں چاندی آ گئی ہے
تری زلفوں کا سونا کیا کروں میں
ہن تے سونا صرف تسیں سونا چاندی وچ ای ویکھ سکدے او۔ سونا چاندی توں اپنے پیارے منوبھائی بڑے یادآئے۔ کجھ دیہاڑ پہلاں حامد (سونا) وی ملیا تے بڑی گپ شپ ہوئی۔ تسیں وی کہندے ہوو گے کہ میں ایہ کیہ لکھدا جا رہیا واں۔ تسیں بالکل ٹھیک کہہ رہے او بک رہا ہوں جنو ںمیں کیا کیا کچھ۔ کچھ نہ سمجھے خدا کرے کوئی۔ جناب موجودہ صورتحال وچ حواس کہدے برقرار نیں۔ اسیں زمین نال جڑے ہوئے لوک آں‘ کل مچھی کھان نوں دل کیتا تے مچھی والے دے کول منڈی سٹاپ تے جا کھلوتے۔ بھاء پچھیا تے پتہ لگا کہ صرف پانی وچ ای نہیں پانی توں باہر وی مچھی آسانی نال ہتھ وچ آن والی نہیں۔ گھڑے دی مچھی والی گل صرف حکومت لئی اے کہ جہناں لئی عوام گھڑے دی مچھی نیں۔ جدوں دل کیتا بجلی‘ پٹرول تے گیس دے مُل ودھا کے اوہناں نوں دبوچ لیا تے مصالحہ لا دتا۔ چنگی طرح چٹپٹی بنے گی۔ مچھی والے نے ساڈی حیرت ویکھدے ہوئے کہیا جناب اک وقت ہوندا سی کہ پھیری والا کہندا سی امیر وی کھائے تے غریب وی کھائے۔ یعنی مچھی سستی ہوئی سی۔ ہن تے غریب وی پچھتائے تے امیر وی پچھتائے۔ ایہنوں کہندے نیں فوک وزڈم۔ سن تو سہی جہاں میں ہے تیرا فسانہ کیا۔ اُتوں وزیر سانوں فیر ڈراندے نیں۔ اسیں فیر آ رہے آں اگلے پنج ورھیاں لئی تے مزے دی گل میں اپنے کناں نال اک وزیر صاحب نوں ایہ کہندے سنیا۔ تہانوں پتہ نہیں مہنگائی تیزی نال تھلے آرہی اے۔
ایہناں ساریاں گلاں دے باوجود ساڈے وزیراعلیٰ کہندے نیں تبدیلی دا سفر رکن والا نہیں۔ لوکاں وچ تبدیلی دا لفظ مذاق بن چکیا اے۔ دوجا نیا پاکستان۔ تسیں یقین کرو یاں نہ کرو جمعہ بازاراں وچ جا کے ای ویکھ لوو میں حقیقت لکھن جا رہیا واں۔ کہ املی پائو جو پنجاہ روپیے دی سی سو روپیے دی ہو گئی۔ 30 روپیے والی شے ستر دی ہو گئی۔ احتجاج کرن والیاں نوں جواب ملیا۔ تسیں اجے تک پرانے پاکستان وچ پھر رہے او۔ نویں پاکستان وچ آئو‘ سلاد دے کجھ پتے تے میں چالھی روپیے لَے‘ پھل ول تسیں بالکل وی نہ آئو انگور 300روپیے کلو‘ ہن طعنہ دیو گے کہ انگور کیہ ضرور کھانے نیں۔ جی بھائی جان دل تے کردا اے کہ انگور دی پیٹی توں مکمل ممانعت اے۔ چلو اک شعر انور مسعود دا یاد آ گیا۔ مجھ کو شوگر بھی ہے اور پاس شریعت بھی ہے میری قسمت میں ہے میٹھا نہ ہی کڑوا پانی۔ بس ہن مہنگائی دا ایہو اک حل اے کہ تسیں ای ذرا اپنا ہتھ کھچ لوو۔ اپنی خواہشات دی قربانی دیو۔ رُکھی سُکھی کھا کے گزر بسر کرو۔ بچیاں نوں پڑھا کے وی کیہ کرنا اے۔ بچیاں نوں کسے ورکشاپ وچ پا دیو۔ کجھ وی کرو‘ تسیں جینا اے۔ وزیراعظم کہندے نیں کہ اوہ کیہ کرن۔ آخر ویہہ بائی کروڑ لوک نیں سب توں ودھ تعجب مینوں شیخ رشید دی گل تے ہویا تے فیر اوہناں دی بصیرت تے دانش تے حیرانی کہ ثواب دارین دے مستحق نظر آئون لگدے نیں اک تحقیق علی امین گنڈاپوری دی سامنے آئی اے کہ اوہ وی ہن پی ٹی آئی دے جنگجو دستے وچ نیں۔ فرماندے نیں کہ حکومت نوں مہنگائی دا احساس اے تے فیر ایہہ وی دس دتا کہ معاشی ٹیم کم کر رہی اے پر ایہ بالکل وی نہیں دسیا کہ کیہ کم کر رہی اے۔ مہنگائی تے روزانہ دے حساب نال ودھ رہی اے تے معاشی ٹیم تے سالانہ کارکردگی پیش کرے گی۔ تن ورھے گزر چکے اجے تے لوک ایڈوانس ٹیکس لگن دے معمے وچ پھسے ہوئے نیں۔ بیٹھے بٹھائے کیسی برف گرن والی اے۔ سچ مچ حکومت دی کامیابی اے کہ ساریاں نوں اپنی اپنی پا دیو۔ ایہ آپ ای ہتھ جوڑ کے کہن گے مہاراج کم از کم کجھ ساہواں دی مہلت:
اک دست اختیار ہے قانون کچھ نہیں
خلقت تو بے سبب یہاں ماتم کناں ہوئی