ڈاکٹر اجمل نیازی نال پنجاہ ورھے دی رفاقت

تنویر ظہور

ڈاکٹر اجمل نیازی پونی صدی گزار کے عیدمیلادالنبیؐ توں اک دیہاڑ پہلاں ہمیشہ لئی ساڈے توں رخصت ہو گئے۔ اوہناں دا تے میرا پیدائش سن اک ای اے یعنی 1946ء۔ اوہناں نے اپنے اک کالم وچ لکھیا سی کہ تنویرظہور میرا ہم عمر تے ہم عصر وی اے۔ ’’سانجھاں‘‘ رسالہ باقاعدگی نال چھاپ رہیا اے اوہدے حالات جیویں دے وی ہون خیالات نہیں بدلدے۔ 2002ء وچ میرا اردو شعری مجموعہ آنکھ‘ حسن اور خوشبو چھپیا تے اوہدا فلیپ ڈاکٹر اجمل نیازی نے لکھیا۔ فلیپ وچوں کجھ جملے۔ تنویر ظہور اک سچا لہوری اے۔ ملنگ آدمی اے۔ اوہنوں مجذوب وی کہیا جا سکدا اے۔ اوہ اپنی دانش تے عقل و فکر دے اعتبار نال بڑا معتبر آدمی اے پر اوناں ای بے نیاز اے۔ میں اوہدی زندگی نوں وی ویکھیا اے اوہدی شاعری نوں وی پڑھیا اے۔ اوہدے نال میری محبت وچ ہمیشہ وادھا ہوندا رہیا اے۔ میں جدوں کسے پکے لہوری نوں ویکھنا ہوندا اے تے میں تنویر ظہور نوں ضرور ملنا واں۔ 53 سالہ رفاقت وچ کدی اک لمحہ وی اجیہا نہیں آیا کہ میں اوہدے نال تے اوہ میرے نال ناراض ہویا ہووے۔ کدی گلے شکوے دی وی نوبت نہیں آئی۔ اوہ پٹھان تے میں راجپوت آں۔ ایہدے باوجود 53 سال خوش اسلوبی نال لنگھ گئے۔ سعیدآسی نے اپنے اک کالم وچ لکھیا اجمل نیازی حساس قلمکار ہون دے ناطے زودرنج طبیعت دے مالک سن تے کسے دی گل اوہناں نوں ماڑی لگدی تے اوہ اوہدے منہ تے اوہدے اظہار توں گریز نہ کردے پر اوہناں دی ناراضگی کجھ لمحے دی ای ہوندی۔

سعیدآسی صاحب نے منہ تے اظہار دا ذکر کیتا۔ اجمل نیازی کسے نال ناراض ہوندے تے قلمی محاذ وی کھول دیندے۔ عطاء الحق قاسمی نال ناراض ہوئے تے دوہاں ولوں قلمی جنگ شروع ہو گئی پر زیادہ عرصہ نہ رہی تے فیر دوویں راضی ہو گئے۔ ایہدا ثبوت ایہہ وے کہ سعیدآسی نے اپنے کالم وچ عطاء الحق قاسمی دی حمایت وچ اجمل نیازی دے ڈٹ جان دا ذکر کیتا اے۔ طالب علمی دوران اجمل نیازی گورنمنٹ کالج میگزین راوی تے میں اسلامیہ کالج میگزین فاران دا مدیر سی۔ ایس دوران میریاں لکھتاں تے شاعری راوی وچ تے اجمل نیازی دی فاران وچ چھپدی رہی۔ جولائی 1969ء دے فاران وچ اجمل نیازی دی اک نظم رٹھے یار چھپی۔ 52 ورھے پہلاں اجمل نیازی دی نظم دا آخری بند ویکھو:
کیا کہوں دوستو مری جاں کو لگے کس قدر روگ ہیں
جانے کیوں مجھ سے ہیں ہائے روٹھے ہوئے
روٹھ کر مجھ سے جیسے وہ سچے ہوئے
اس طرح گویا ہم یعنی ہم بے نوا بے ریا لوگ
جھوٹے ہوئے
سوچتا ہوں چلو ہم ہی جھوٹے سہی
یہ بھی مانا کہ تم بے غرض ہو سبھی
آپ کی ہر ادا آپ کے سب کرم ہم کو معلوم ہیں
آپ معصوم ہیں
ڈاکٹر اجمل نیازی کجھ چر راولپنڈی تے میانوالی دے کالجاں وچ پڑھاندے رہے۔ جدوں لہور آئے تے لہور دے ای ہو کے رہ گئے۔ لہور وچ فیر مسلسل اوہناں نال رابطہ رہیا۔ جدوں راولپنڈی تے میانوالی وچ اوہناں دا قیام رہیا اودوں وی سلسلہ ٹُٹیا نہیں۔ خط کتابت جاری رہی۔ میانوالی توں لکھے ہوئے اوہناں دے کجھ خط میرے کول محفوظ نیں۔ گورنمنٹ کالج میانوالی دے لیٹر پیڈ تے پنجابی وچ لکھیا ہویا اوہناں دے اک خط دے کجھ فقرے پیش نیں۔
تنویر ظہور جی!
سہیل (کالج میگزین) تہانوں ملیا فیر مینوں اطلاع تاں دیندے۔ اپنے رسالے سانجھاں وچ تبصرہ لکھو۔ رسالے تے بالعموم تے پنجابی حصے سے بالخصوص۔ محمد اسلام شاہ نوں آکھ کے ریڈیو تے وی تبصرہ کرائو۔ تاں جے لوکاں نوں پتہ چلے کہ ایس دور پار جگہ تے وی شعر و ادب دا بوٹا لگیا اے۔ جس طرح توں مناسب سمجھے۔ میں ایہہ گلاں صرف تیرے نال ای کر سکدا ہاں۔ مخلص۔ محمد اجمل نیازی۔
ڈاکٹر اجمل نیازی نال میں 53 سالہ رفاقت دا ذکر کیتا۔ ایس توں علاوہ میرا اک ہور دوست اے جہدے نال رفاقت 54 ورھے توں اے۔ پروفیسر رمضان شاہد میرا کالج فیلو سی۔ 1965ء توں اجے تک بناں وقفے دے تعلق قائم اے۔ کرونا دی وجہ نال ملاقاتاں گھٹ گئیاں نیں پر ٹیلی فونک رابطہ رہندا اے۔ پروفیسر رمضان شاہد دھیمے لہجے دا نفیس تے مخلص دوست اے۔ اوہنے میری کتاب وڈے لوک وڈیاں گلاں دا دیباچہ لکھیا اے۔ ایہ کتاب 2011ء وچ چھپی سی۔ پروفیسر رمضان شاہد نے لکھیا تنویر ظہور نال میرا تعلق چتالی ورھے پرانا اے۔ اودوں اسیں اسلامیہ کالج ریلوے روڈ لہور وچ ایف اے دے طالب علم ساں۔ اسیں دوویں کالج دیاں ادبی تے ثقافتی سرگرمیاں وچ شریک ہوندے سی۔
ڈاکٹر اجمل نیازی دی وضعداری دا وی میں ذکر کرنا چاہواں گا۔ جدوں وی کوئی بندہ اوہناں توں اپنی کتاب دا دیباچہ یاں فلیپ لکھوانا چاہندا تے اوہ انکار نہ کردے۔ خاص طور تے نوجواناں دی حوصلہ افزائی کردے۔ کجھ دوست مینوں اپنا مسودہ دے جاندے کہ میں ڈاکٹر اجمل نیازی توں ایہدے تے رائے لکھوا دیواں۔ نیازی صاحب نوں میں جدوں درخواست کردا تے اوہ فرماندے یار توں مینوں کتاب بارے کجھ بریف کر دے۔ میں تینوں رائے لکھوا دینا واں میرے بریف کرن دے بعد اوہ اپنے خوبصورت جملیاں وچ رائے لکھوا دیندے۔ تہانوں تے پتہ ای اے اوہ لفظاں نال کھیڈدے سن۔ گل کرن دا اوہناں نوں ڈھنگ آئوندا سی۔ مینوں یاد اے کہ اک خاتون دے شعری مجموعے دا دیباچہ اوہناں نے اوہدی شاعری پڑھے بناں لکھ دتا۔ کتاب چھپ گئی‘ کتاب دی تعارفی تقریب شیزان ریستوران وچ ڈاکٹر اجمل نیازی دی صدارت وچ ہوئی۔ تقریب وچ میں وی شرکت کیتی۔ کجھ مقررین نے خاتون دی بے وزن شاعری دا ذکر کیتا۔ اجمل نیازی چونکے‘ اوہناں نے میز توں کتاب چک کے ورق گردانی شروع کیتی تے حقیقت واضح ہوئی کہ ایہ شاعری واقعی اوزان تو ںخارج اے۔ ہن اوہناں دا امتحان سی۔ ظاہر اے کہ خاتون دی شاعری خلاف گل نہیں سن کر سکدے کہ دیباچہ اوہناں نے لکھیا تے فیر صدارت وی اوہ کر رہے سن۔ اوہناں نے اپنے صدارتی خطاب وچ کہیا۔ خواتین و حضرات! شاعری وچ بحور ہوندی اے‘ بحررجز تے بحررمل وغیرہ۔ ایس خاتون دی شاعری بحربے کراں دی شاعری اے ہال وچ موجود سامعین ڈاکٹر اجمل نیازی دے ایس جملے توں کافی محظوظ ہوئے۔٭٭