امریکا‘ جدہ تے مری…اسیں کیہڑے پاسے جا رہے آں؟

فیصل ادریس بٹ

8جنوری بروز ہفتہ پاکستان دے منے پرمنے سیاحتی مرکز وچ پورے ملک توں گئے لکھاں شائقین اتے اوس ویلے قیامت ٹُٹ پئی جدوں اوہناں نوں برف دے طوفان نے آ گھیریا۔ ایہہ ناگہانی آفت30دے کول زندگیاں نگل گئی۔ ہن حکومت ایہناں موتاں دے ذمہ داراں دا تعین کرن لئی کمیٹی کمیٹی تے انکوائری انکوائری کھیڈ رہی اے۔ ایس گل وچ کوئی شک نہیں کہ ساڈے منتظمین تے عوام دے جان و مال دے تحفظ لئی بنائے گئے اداریاں دی غفلت‘ لاپروائی تے غیر ذمہ داری پاروں ایہہ سب کجھ رونما ہویا مگر ہفتہ تے اتوار دے دو دناں وچ اوتھوں جس طرحاں دے واقعات رپورٹ ہوئے اوہ سانوں بطور قوم‘ بطور مسلمان تے بطور شہری شرمندہ کرن لئی کافی نیں۔ میں ایہناں واقعات اتے گل کرن توں پہلے ماضی وچ اپنے نال پیش آن والے دو واقعات دَسنا چاہنا واں۔
جنوری 2015دی 5تریخ دا واقعہ اے۔ میں اپنی اہلیہ دے نال امریکہ دی سٹیٹ نیوجرسی وچ رہ رہیا سی۔ میرے دیرینہ دوست‘ پاکستان دے منجھے ہوئے تے باوقار بیورو کریٹ ڈاکٹر فیصل عظیم جہڑے اوہناں دناں پینسلوینیا یونیورسٹی وچ ڈاکٹریٹ کر رہے سن‘ دا ٹیلیفون آیا تے مینوں پچھیا کہ تسیں ایس ویلے کتھے او‘ میں دسیا کہ میں نیوجرسی وچ آں تے دو دن مگروں پاکستان جارہیا واں۔ اوہناں نے میرے اتے شدید دبائو پایا کہ مینوں ملے بغیر تسیں واپس نہیں جانا۔ حسب روایت میں اوہناں دے اگے ہتھیار سٹ دتے تے اوسے دن پیرس برگ دے قصبے مڈل ٹائون جان لئی کمر کس لئی۔ میں تے میری اہلیہ نیویارک ٹرین سٹیشن تے ٹرین اتے سوار ہوئے تے مڈل ٹائون روانہ ہو گئے۔ جدوں اسیں سٹیشن تے پہنچے تے چاروں پاسے گھپ انھیرا سی تے برفباری دے نال تیز ہوا چل رہی سی۔ میں ڈاکٹر فیصل نوںاطلاع دتی تے اوہناں نے آکھیا کہ میں کسی ہور سٹیٹ وچ سی‘ واپس آ رہیا واں۔ اک گھنٹے وچ مڈل ٹائون پہنچاں گا۔ پہلے تہانوں ایس لئی نہیں دسیا کہ تسیں کوئی بہانہ لبھ لو گے۔
میں کیب نوں فون کرنا شروع کیتا مگر کوئی کامیابی نہیں ہوئی۔ برفباری دے نال تیز ہوا جسم نوں چھلنی کر رہی سی۔ دو دور تک کوئی دیوار وی نہیں سی جہدی آڑ لے کے ہوا یا برف کولوں بچیا جا سکے۔ مینوں اپنی پریشانی تے گھٹ سی اپنی اہلیہ دی بیماری دا احساس سی۔
میں بہت گھبرایا ہویا سی کہ اینے وچ اک گڈی وچ سوار بزرگ گوراگوری اپنی دھی نوں سٹیشن اتے ڈراپ کرن آئے۔ ٹرین آئی تے اوہناں دی دھی چلی گئی۔ میں ہمت بنھی تے اوہناں نال گل کیتی۔ اوہناں نے سانوں گڈی وچ بیٹھن دا آکھیا۔ اسیں گڈی وچ بیٹھے تے اوہناں نے ہیٹر لا دتا۔ بزرگ نے مینوں پچھیا کہ تسیں کتھے جانا اے۔ میں اوہناں نوں پتہ دسیا‘ کجھ دیر گڈی چلدی رہی فیر اوہناں نے اک گھر دے اگے جا کے گڈی روک کے آکھیا کہ تہاڈے دوست دا گھر آ گیا۔ میں اپنے دوست نوں فون کیتا تے اوہنے آکھیا‘ تسیں کسی قریبی ریسٹورنٹ وچ بیٹھو‘ میں آ کے تہانوں لے لینا واں۔ میں بزرگ نوں درخواست کیتی کہ سانوں ریسٹورنٹ تک پہنچا دیو۔ اوہناں نے بخوشی سانوں ریسٹورنٹ اتے تار دتا۔ ساڈے اوسان بحال ہونا شروع ہوئے تے میں باہر ویکھیا کہ ا وہ بزرگ میاں بیوی کسی دا انتظار کر رہے نیں۔ میں باہر گیا تے اوہناں نوں اندر آ کے سوپ پین دی دعوت دتی۔ اوہناں نے شکریہ ادا کیتا تے آکھیا اسیں تہاڈے دوست دا انتظار کر رہے آں‘ جے اوہ نہ آیا تے تہانوں رات رہن لئی کوئی تھاں نہیں ملے گی۔ اسیں سوچیا کہ اسیں تہانوں اپنے گھر لے جاواں گے۔ میں اوہناں دا شکریہ ادا کیتا تے اصرار کر کے اوہناں نوں بھجوا دتا مگر جاندے جاندے اوہناں نے اپنا فون نمبر دتا تے آکھیا کسے وی ایمرجنسی دی صورت وچ سانوں فون کر لینا۔ ادھے گھنٹے مگروں میرا دوست ڈاکٹر سانوں لین آ گیا۔ میں اوس غیر مسلم جوڑے دے عمل توں بہت متاثر ہویا۔
ایسے طرحاں اک واری مینوں اللہ تعالیٰ نے اپنے گھر آن دا موقع فراہم کیتا تے میں عمرے دی ادائیگی دے سلسلے وچ جدہ پہنچیا۔ میرے میزبان مینوں مین ائیر پورٹ توں پک کرن والے سن جدکہ سعودی امیگریشن سکیورٹی نے مینوں عمرے والی ایگزٹ اتے بھجوا دتا۔ میں اک عربی نوں درخواست کیتی کہ مینوں ایس نمبر اتے اک فون کراو دیو۔ اوہنے کال ملا دتی۔ میرے دوست نے مینوں سمجھانا شروع کیتا کہ اسیں سامنے کھڑے آں‘ میں کافی بحث کردا رہیا کہ میں وی باہر کھڑا آں۔ آخرکار اوہناں نے آکھیا کہ کسے نال گل کروا دیو۔ میں فون کران والے بندے دی گل کروا دتی۔ عربی وچ کجھ دیر گل ہوئی تے فون بندہو گیا۔ ائیرپورٹ دے وائی فائی توں میرا واٹس ایپ چلیا تے مینوں دوست دا فون آیا تے آکھیا کہ تسیں تھوڑا جیا چل کے آئو‘ تسیں غلط سائیڈ اتے چلے گئے او۔ میں ایہہ رسک لین نوں تیار نہیں سی۔ اخیر اوہنے آکھیا کہ اوسے عربی نال میری گل کروائو۔ میں اپنے کول کھڑے اوسے عربی نال اوہدی گل کروا دتی۔ فون بند ہون تے اوہ مینوں نال لے کے چل پیا تے اپنی لینڈ کروزر وچ بٹھا کے میرے دوست تک لے گیا۔ میں اوس عربی دے حسن سلوک توں متاثرہوئے بغیر نہیں رہ سکیا۔ اسیں بخوشی جدہ توں مکہ روانہ ہو گئے۔ کجھ دیر مگروں میرے دوست نے پچھیا کہ فیصل بھائی‘ تسیں اوس سعودی نوں کوئی پیسے تے نہیں دتے۔ میں آکھیا‘ نہیں۔ مینوں تجسس ہویا تے میں پچھیا کہ کیوں پچھ رہے او۔ میرے دوست نے دسیا کہ میں اوہنوں آکھیا کہ ایہہ کنفیوز ہو گئے نیں‘ ایہناں نوں صرف ایہہ دس دیو کہ میں فلاں جگہ کھڑا واں‘ ایہ چل کے آ جان گے تے اوہنے آکھیاکہ میں نہیں دسنا۔ جدوں دُجی واری میں فون کیتا تے میں اوہنوں آکھیا کہ تہاڈی مہربانی دس دیو تے اوہنے آکھیا کہ میں 300ریال لوواں گا تے ایہناں لوکاں نوں تہاڈے کول چھڈ دیاں گا مگر رستہ نہیں دساں گا۔ ایہہ دو واقعات میرے لئی بہت اہم نیں۔
مری وچ طوفان وچ پھسے سیاحواں دے نال ہون والے سلوک نے مینوں ایہہ دونوواں واقعات یاد دوادتے۔ جدوں لوگ سردی وچ ٹھٹھر کر مر رہے سن تے اوتھے موجود لوکی گڈی نوں دھکا لان دا پنج پنج ہزار منگ رہے سن۔ اک انڈا 500 روپے وچ فروخت ہویا۔ چاہ دے دو کپ دو ہزارروپے وچ ملے تے ہوٹل دے کمرے دا 50ہزار تک طلب کیتا گیا۔ لوکاں نے پناہ لئی اپنی زنانیاں دے زیور‘ گھڑیاں تے دُجی قیمتی شیواں گروی رکھ دتیاں تے میری روح کنب گئی۔ کتھے اوہ امریکہ دا غیر مسلم جوڑا تے کتھے ارض مقدس دے مسلمان بھرا دا رستہ دسن لئی معاوضہ طلب کرنا تے کتھے ارض پاک وچ ہم وطن تے ہم مذہب لوکاں نوں پیسے نہ ملن تے موت دے منہ وچ چھڈ دینا‘ ایہہ سب کیہ اے؟ اسیں کہڑے پاس جا رہے آں‘ فیصلہ تسیں آپ کر لوو!