کماد،سور تے سورمے

غلام شبیر عاصم

آل دوالے دے سیاسی،سماجی تے معاشی حالاں نال ساڈے دل،دماغ تے روح دے احساس دا بڑا گوڑھا تعلق اے۔تے ایسے طرحاں ای کدی اِنج وی محسوس ہندا اے کہ جیویں ساڈے احساسات،خیالات تے مونہہ دے سواد دا آل دوالے دے حالاں نال وی تعلق جڑیا ہویا اے، آل دوالے تے آسے پاسے دے حالات ٹھیک نہ ہون تے بندے نوں کھان پِین وی نہیں سجھدا،یا شیواں دے سواد محسوس کرن دی حِس جیویں مر جہئی جاندی اے۔تے اِنج ساڈے سیاسی،سماجی تے معاشی حال کدی کدی ساڈے مونہہ دا سواد ساتھوں کھوہ لیندے یا خراب کر دیندے نیں۔پکوڑیاں والے اک کھوکھے تے پکوڑے نِکلدے ویکھ کے یاد آیا کہ پرانے زمانے دے لوک چنگی طرحاں جان دے نیں کہ کدی ویسن دے پکوڑے نِکلدے سن،تے پکوڑیاں دے آلو ویسن وچ موٹی تے بھاری رزائی وچ وڑے ہوئے بندے طرحاں ویسن اندر لکے ہوئے ہندے سن،آلو نظر نہیں سن آوندے ہندے۔اوہ پکوڑے ہندے سن،اصل پکوڑے۔ پر اج کل رِجھدے ابلدے مہنگے گھیو اندر مہنگائی دے ’’عذابِ الیم‘‘ اندر آلوواں دا بھوگ بھگتناں ویکھیا نہیں جاندا۔آلو وچارے اکلے ننگے پِنڈے ایس مصیبت چوں لنگھ رہے ہندے نیں۔مہنگائی نے آلوواں توں وی ویسن دی لوئی دھرو لئی اے۔ہون پکوڑے نِکلدے ویکھیئے تے ویکھیا نہیں جاندا۔ایہ سارا عمل ویکھ کے تصور وچ آوندا اے کہ جیویں ساڈا ملک تے معاشرہ ابلدے تے رِجھدے گھیو دی بھری ہوئی کڑاہی دی طرحاں اے تے اسیں سارے اوس وچ پکوڑیاں دی طرحاں سڑ بھج رہے آں۔
مہنگائی نے جِتھے انساناں توں چاواں، خاہشاں تے سدھراں کھوہ لئیاں نیں اوتھے کھان پین والِیاں شیواں توں وی جیویں اوہناں دے سواد، اثرات، معیار، معیاد،رنگ روپ تے اوہناں دیاں اصل شکلاں کھوہ لئیاں نیں۔جیویں کہ ویسن مہنگا ہون پاروں آلوواں توں ویسن دا بانا وی کھوہ لیا گیا اے۔کسے پکوڑیاں والے توں ویسن وچ مساں لِبڑے ہوئے، بھڑکدے پھِردے نِرے آلوواں دی وجہ پچھئیے تے اوہ اگوں مہنگائی دا لما چوڑا قصہ سنانا شروع کردیندا اے۔گنڈھے،لون مرچ،مصالحہ،گھیو تے گیس دے بھاہ دا جیویں اخبار کھول کے بہہ جاندا اے۔تے اخبار وی اجیہا، مہنگائی نے شوگر وانگوں جہدیاں ہڈیاں خور دتیاں تے ماس جھاڑ دِتا اے۔صفحے گھٹ گئے کئی ایڈیشن بند ہو گئے، دفتراں چوں عملہ گھٹا دتا گیا بلکہ کڈھ دتا گیا۔ سارے معاشرے اتے جیویں کسے گھٹدی دا پہرا اے۔سارے معاشرے دا چہرہ جیویں لتھ جہیا گیا اے۔پورا معاشرہ ای جیویں کسے معاشی روگ وچ پھس کے روگی جہیا ہوگیا اے۔اساں کائنات وچوں کِیہ لبھنا تے کِیہ بھالنا اے۔ساڈی پالنا ای ساتھوں ’’بھالنا‘‘ دا گن طاقت تے ہمت کھوئی جارہی اے۔اسیں کِیہ کاڈھاں کڈھنیاں تے کِیہ ایجاداں کرنیاں نیں،آٹا،گھیو،لون مرچ تے نِکیاں نِکیاں شیواں دے وڈے وڈے بھاہ ای سانوں ساہ نہیں پٹن دے رہے۔
ساڈے ملک و قوم دے گھبرو،سائنسدان، دانشور،ڈاکٹر تے انجینئر کِنج بنن گے،مایوسیاں تے سوچاں فِکراں ہتھوں ذہنی مریض،نشئی،چور تے جیب کترے بن دے جارہے نیں۔جِنہاں نے تاراں،کِل کابلے کٹ وڈھ کے جوڑ کے انجینئر بننا سی اوہ اسلحہ چلاون دی جاچ سِکھ کے،جرائم تے پٹھے کم کرن لئی ہتھ سِدھے کر رہے نیں۔ویکھن نوں تے اجیہے ساریاں روگاں،غماں تے کماں نال مہنگائی دا کوئی جوڑ نہیں نظر آوندا پر حقیقت وچ ایہناں سارے کماں تے کرتوتاں نال مہنگائی دا بڑا گوڑھا تعلق اے۔کیوں جے کماون،خرچ کرن تے کھان پین دے نظام دا معاشرے تے قوماں دی ترقی تے تباہی وچ بڑا وڈا حصہ ہندا اے۔جدوں وی کسے ملک تے قوم نوں تباہ کرن دا متا پکایا جاندا اے،اکثر اوس ملک تے قوم اندر جان بجھ کے مہنگائی تے بے روزگاری عام کردتی جاندی اے۔جِتھے بے روزگاری ہووے تے اتوں بھکھ وی آندراں لوہندی تے ایمان کھوندی ہووے اوتھے فطری تے نفسیاتی اصولاں مطابق دلیری تے حب الوطنی نہیں،غداری بذدلی تے منافقت اگدی تے پنگردی اے۔ڈِھڈ نال بمب بنھ کے سرحداں اتے مرن والے سورمے نہیں،بلکہ ڈِھڈ دی بھکھ مٹاون خاطر اپنے ہتھیں مارکیٹاں،لاری اڈیاں تے رش والیاں تھانواں تے بمب رکھن والے سور جمدے نیں،تے ایہ سور کماد دا جِنج اجاڑا کردے نیں،اوہ بیانوں باہر اے۔ مہنگائی نوں ملکوں کڈھ کے سانوں سوراں توں کماد نوں ہر طرحاں ہر پکھوں پاک کرنا چاہیدا اے۔ورنہ کماد،سور تے سورمیاں دی کہانی وچ صرف سور ای ہیڑھاں دے ہیڑھ نظریں آون گے،سورمیاں تے کماد دا ناں تک وی نہیں ہووے گا داستان اندر۔ ٭٭