نکی حرام دی نئیں

اقتدار جاوید

کردار
نکی :کہانی دا مین کردار
وڈی:نکی دی بھین
شاہ کالیے:پنجاب دے اصل وسنیک
رتو کالیے:پنجاب دی مکسڈ نسل
لنگی کٹیر:پنجاب دا اصل وسنیک
لاٹی کین:انگریز افسر
جدوں ماڑے ماڑے ہنیرتڑے وچ خطاطیا ڈھاب توں پرتیا بوہتے بندے راہ مل کے کھلوتے رہے شاہ کالیاں چوں سن۔ جس لت تھلے لاہی یاں ذرا کو پچھانہہ چھک لی سی اوہ رتو کالیاں چوں سی۔ انج پتہ نہیں سی لگدا کہ شاہ کالیے کہڑے نیں تے رتو کالیے کہڑے۔رتو کالیے کہندے سن اوہ شاہ کالیے نیں شاہ کالیاں دا آکھناں سی کہ اوہ رتو کالیے نیں۔پہلاں اوہ ہکو کجھ سن کیوں جے دوہاں وچ فرق ای کوی نہیں سی۔گٹھے قد، کالے رنگ، بھرے بھرے نکے نکے ہتھ جیوں سوج چڑھی ہوی ہووے۔
نک چیڑے کنڈاں ہور چیڑیاں۔سِر کیاں دے نکے تے کیاں دے وڈے۔کن ساریاں دے چنگے لمکے ہوے۔ جہڑا کوی باہروں آندا اس نوں بالکل پتہ نہیں سی لگدا کہ رتو کالیے کہڑے نیں تے شاہ کالیے کہڑے۔ ایہہ گل وڈی دے موہوں نکل کے چنگی اڈی۔ انج اڈی کہ اس تے ساریاں نوں پک ہو گیا۔اِنج اوہناں دوہاں ٹبراں دی دانت چنگی بھلی خراب ہو گی۔
ہک جا تے ہک گھر وچ رہ کے اہناں نوں پتہ وی کنج لگدا کہ اوہناں وچ کوی فرق اے۔دادایوں پڑدادیوں ہکو کجھ سن چاچکے بابکے ہکو جیہے تے ہکو کجھ۔دونویں ٹبر بھونتر گے۔ اوہناں ساریاں نوں اس گل دی سمجھ ای نہ آی اچن چیتی ایہہ کیہ سیاپا پے اے۔اسی شاہ کالے اج ہور دے ہور ہو گے ہاں۔نہ ساڈا پو اپنا پیو رہیا نہ ساڈی ما ساڈی ما رہی۔جنہاں خطاطیے نوں راہ نیں دتا سی آکھیا ساڈا پیو اوہا رہے دا جہڑا ہے اسیں کویں پو وٹا لیے۔اسیں کیاں پیڑھیاں توں ہک ہاں۔ہک رہے ہاں تے ہک ای رہواں دے۔کوی کون ہوندا اے ساڈے وچ فرق پان آلا۔ پر اندروں اندری دونویں ٹبر ڈول گے ۔ٹبر تے اوہ ہک ای سی پر دونویں دہاڑیاں وچ وکھو وکھ ہو گے۔ایہہ گل پہلاں مرداں توڑی سی ہن زنانیاں نوں وی پتہ لگا تے اوتھے پھوڑی پے گی۔کوی بندہ لوکڑے وچ مردا زنانیاں جوڑیاں جوڑیاں گوڈے نال گوڈا جوڑ کے ہتھ ہک دوجی دے موڈھیاں تے رکھ کے لمے لمے ہڈکورے بھر بھر کے وین کردیاں۔اہناں ویناں وچ اوہ اپنے دکھ پِٹدیاں ۔ہک ہک کر کے اپنے مرے ہویاں نوں یاد کردیاں۔جے زنانی وی مردی اوہ وین اپنے پیو دادے دے کردیاں یا بھراواں نوں روندیاں جہڑے مر گے ہوندے یاں مری گے ہوندے۔اس نوں پھوہڑی پاناں آکھدے سن۔ جنی وڈی مرگ ہوندی انے ہور دن پھوہڑی پای جاندی۔دوہاں گھراں وچ پھوہڑی پے گی۔ زنانیاں دا انج بہہ کے وین کرناں انج پٹناں ای پھوہڑی سی۔کوی وڈکا مردا پھوہڑی چاہلی چاہلی دہاڑے وی پی رہندی۔ کوی ایاناں یاں کچھڑ جاتک جاتکڑی مردی ہک دن پھوہڑی پیندی یاں سوتے توڑی پھوڑی چکی جاندی ۔رتو کالیاں دیاں زنانیاں آکھیا ہن ایہہ پھوڑی پیڑھیوں پیڑھی ٹرسی۔ہک بولی جہڑا میرا پیو ہور بناوے میں اوہنوں بھن کے نہ کھا جاواں دی۔
جدوں لوکڑے وچ گل اڈی کہ رتو کالیے شاہ کالیے تے شاہ کالیے رتو کالیے نیں جس راہ توں لت پچھانہہ چھک لی سی صرف اس آکھیا ایہہ گل لگدی سچی اے۔کیوں جے رتو کالیاں دیاں کڑیاں چھوہر انے کالے نہیں ہوندے جنی شاہ کالیاں دی اولاد ہندی اے۔وچ وچ کوی کوی لال یاں رتا وی جم پوندا سی پر کدھرے دو تن پیڑھیوں پچھے۔ دوجا اوتھے رنگ دی ایڈی گل ای کسے کدی نہیں سی کیتی۔ایہہ ضرور ہیسی رتو کالیے تھوڑی ٹھڈی طبیعت دے بندے سن۔تے شاہ کالیے دے اندر لانبو اٹھدے سن۔شاہ کالیاں چوں ہک ہور وی بندہ سی جس نوں سارے لنگی کٹیر آکھدے سن۔اوہ لنگا نہیں سی جدوں پھٹیوڑے راہ وکھو وکھ کرن دا آکھیا سی اس ویلے جبھ ٹکیاں ویکھیا کہ کوی رکھ توں ڈگ کے لت تڑوا بیٹھا اے ۔اوہدی لت وچ لنگڑا پن ہیسی پر اوہدی اولاد دی ایتھے ال لنگی کٹیر پے گیا۔ایہہ لنگی کٹیر اصل شاہ کالیاں چوں سی پر شاہ کالے ایہہ گل نہیں من دے سن۔رتو کالیاں نوں ایس گل تے اعتراض ای کوی نہیں سی کہ لنگی کٹیر ساڈے چوں اے یاں شاہ کالیاں چوں۔لنگی کٹیراں دا بے ضرر جیہا ٹبر سی اوہناں کدی گولیا ای نہیں سی اوہ کنہاں چوں نیں۔ہن جدوں لنگی کٹیر نوں پتہ لگا کہ پانی اتانہہ ول واہن لگ پیا اوہ کِھڑ کِھڑ ہسیا۔آکھن لگ ہن شیراں وچ گدڑ پھسیا اے۔پہلاں تے شاہ کالیے تے رتو کالیے ہک سن پر اوہ من دے ای نہیں سن کہ لنگی کٹیر اوہناں چوں ای اے۔
ہن نہ اوہ شاہ کالیے سن نہ اوہ پہلاں آلے رتو کالیے رہے۔اس آکھیا ہن اوہناں دوہاں گھراں من لینا اے پر ہکی فرق نال۔شاہ کالیاں آکھناں اے میں شاہ کالیا ہاں رتو کالیاں آکھناں اے میں رتو کالیا ہاں۔پر ہن میں لنگی کٹیر ای ہاں نہ شاہ کالیا ہاں نہ رتو کالیا۔ہن چڑھن میرے ولیوے تے دونویں گھر۔
جو لنگی کٹیر سوچیا سی انج ای ہویا۔دوہاں گھراں چنگے مونہہ سجاے رکھے ہک دوجے ول یاں تے گھوریاں پا کے ویکھن یاں ہک دوجے نال اکھ ای نہ ملان۔ہک ویہڑے وچ دوہاں ٹبراں دا گھر سی اوتھے ای اٹھنا بہناں اوتھے ای اوناں جاناں۔ جنے تے ہک دوجے ول انج تکن جیوں آپے وچ کوی مڈھوں ویر اے۔نہ بولناں نہ تکناں نہ گل کرنی۔بس ایہو گل اباک بن کے باہر آوے ایہہ گل وڈی دے مونہوں نکلی اے پر ایہہ کوی نہ پچھے وڈی دے مونہے وچ ایہہ گل پای کس سی۔کون بھلا لاٹی کین دا ناں لیندا۔ کوی موت نوں سد مارناں سوکھا ہوندا اے۔اس بارے کوی گل نہ کردا۔ڈاہڈے کولوں کون پچھے۔ڈاہڈے نوں دسیا ای نہیں پچھناں وی ناممکن ہوندا اے۔
گھروں جنے باہر نکل جان زنانیاں پھوہڑی پا لین۔ اوہا وین تے اوہا پیو دادے، بھین بھراواں دیاں گلاں ویناں تے اتھراں راہیں باہر نکلی جان۔لنگی کٹیر فر آکھیا ہن آیا ٹوکا تھلے ہتھ۔ ٹوکا ہن ہر شے دل چھڈے دا۔ ایہہ کون شاہ کالیے تے رتو کالیے۔دونویں ٹبر رل کے نہ بہن تے ہک اوہر سی جس وچ اوہ سڑدے پے سن ۔اوہناں نوں سمجھ وی نہ آوے کہ کریے تے کیہ کریے۔جنہاں دو بندیاں نیں خطاطیے نوں راہ نہیں دتا سی تے راہ مل کے کھلوتے رہے سن اصل کوڑ اوہناں وچ بھری پی سی۔اوہ دونویں ایہہ اوہر کتھے جا کے کڈھدے۔نہ بندیاں نوں مونہہ وکھان جوگے نہ کوی گل کرن جوگے۔اوہ دونویں اس اوہر وچ گھروں نکلے تے ناہرے ول نکل گے۔ناہرے دے آل دوالے مٹی دے پہاڑاں توں ہک دا پیر وڈی جیہی چِل اتے پورا نہ پیا اس ڈگدیاں ڈگدیاں بچدیاں دوجے دی بانہہ پھڑن دی کوشش کیتی کہ تھوڑی ٹیک لبھ جاوے پر دوجا اوسے اوہر نال بھریا پیا سی۔اس کوی ہورواں جیہا اشارہ کیتا تے دونویں لترولتری ای ہو گے۔ ہک دوجے نال اوہ انج لترو لتری ہوے کہ دونویں باندر لگن لگ پے۔دوہاں ہک دوجے نوں اٹھ اٹھ کے چماٹ مارے تے کناں تھلے تک تک کے تے چِی چِی کے تے اپھل اپھل کے گبھاں ماریاں تے ہکی دوجے دیاں وکھیاں سیکیاں۔ ناہرے کھٹن آلے بندیاں جنہاں اوتھے ای کلیاں پا لیاں سن اوہناں آ کے اوہناں دوہاں نوں ہکی دوجے توں وکھ کیتا۔ نہیں تے لگدا سی کوی اوتھے رِڑھ ای نہ جاندا۔ہکی دی مونہہ تے بالکل بوجو باندری ہار رتا ہو گیا تے دوجے دا مونہہ چنگا بھلا چِھلی گیا دوہاں نوں لاساں وی چڑھ گیاں۔ نک دوہاں تے پلو پلی سج گے۔ گھسن ای انج وجے سن۔جنہاں دوہاں نوں ہکی دوجے توں وکھ کر کے چھڈایا سی اوہناں وی اوہناں کولوں لڑن بھڑن دی وجہ نہ پچھی تے اوہناں دی اوہر ہور ودھ گی۔
شاہ کالیاں دے اندر کھار ملا مار کے بہہ گی سی۔ اوہناں وچ ایہہ ای دو ساہن سن پر ہن اوہناں نوں سمجھ نہ آی کہ کیہ کرنا چاہی دا اے۔گل وی اوہناں توں بھاری سی تے جتھوں نکلی سی اوہ اہناں توں ڈھیر بھارا سی۔اوہناں گل دی ڈھونڈ کیتی تے پتہ لگا وڈی ایہہ گل لاٹی کینے دے موہوں اوس ویلے سنی جدوں اوہ رین گھین نوں سچلے دا سنیہا دین گی سی۔
جدوں لوکڑے وچ ایہہ گل چنگی کھنڈی تے اوہناں دوہاں جنہاں خطاطیے نوں راہ نہیں سی دتا جھلے جیہے ہو گے۔ آپے وچ بہہ کے صلاح کرن دا سوچیا۔جہدا مونہہ باندر ہار ہو گیا سی اس دوجے نوں آکھیا ہن گل کس نال کرنی چاہی دی اے؟۔ اگوں کرنا کیہ اے ایہہ وی سوچیے کہ نہیں۔جس دا مونہہ چھل گیا سی اس آکھیا ساڈی گل ہن کس سننی اے۔ہک لنگی کٹیر اے ہور ساڈے نال کسے گل وی نہیں کرنی۔دونویں شاہ کالیے لنگی کٹیرے کول پوہتے اس توں کہڑی گل بھلی ہوی سی۔ شاہ کالیاں دی شرم دانت دا جھاکا وی لہہ گیا سی اوہ سارے لوکڑے وچ ننگے ہو گے سن۔لوکڑے وچ اوہناں دی ہن دھیلے دی عزت نہیں رہی سی۔ لنگی کٹیر شیر ہویا پیا سی۔شاہ کالیے کوی گل چھیڑدے اوس آکھیا سپادھے شیخڑے تے سیدھیے نوں بلا لیا تے فیر میرے نال گل کرنا۔
ٹردے ہوو
لنگی کٹیر آکھیا ایہہ کڑکی تہاڈی ساریاں دی جان کڈھ لے دی۔اپنا مونہہ ویکھو مونہہ ہور گلاں ہور دیاں ہور۔کوی وقت تے جاگھ لبھی تے تہاڈے نال گل ہوے دی۔ ایویں و نال گلاں تے واوہیاں تریڈھیاں ساڈی عادت نہیں۔ساڈی گل ودان تے سٹ ہوندی اے کوی جھلپ نہیں اسیں ماردے۔اوہ دونویں ہک دوجے دے مونہے ول ویکھن لگ پے جہڑی باندر بنیا پی سی اس دل وچ کوی پک پکایا تے دوجے نوں آکھیا آ مرے پچھے پچھے۔ کوی گل نہ کریں اج میں ہر شے چیر دینی اے۔سواہ کر دیاں دا پورا لوکڑا۔دوجا مونہہ لمکا اوہدے پچھے پچھے ٹر پیا۔
اخیری اوہناں دوہاں نوں وڈی لبھ گی۔وڈی اپنی جای تے ایہہ دونویں جہڑے کدیں شاہ کالیے ہوندے سن اندرون اندری کنبے۔ویکھنے وچ وڈی دا حال بھیڑا سی اصل وچ ایہہ دونویں مرے مکے پے سن جہڑے وڈی نوں ڈھونڈھدے ڈھونھڈدے اس توڑی اپڑ گے سن۔ باندر دے مونہہ آلا اگے ودھیا پیر پٹیا ذرا کو فیر پچھے ہٹیا اپنے آپے نوں سنبھالن لگا پر نہ سنبھل سکا۔وڈی نوں مارن واسطے ہتھ چکیا۔وڈی کولوں پچھن لگا کہ نکی کتھے اے؟۔ حرام دیے اوہ اصل حرام دا نطفہ ای۔ اسیں شاہ کالیے آں۔ شاہ کالییے ایس جاگھ دے شاہ بادشاہ۔توں کیہ تے تیری ککی باندری نکی کیہ اسیں گڑا وسا دیندے ہاں گڑا بن کے وس جاواں دے۔اساں تیری ما وی ویکھی ہوی سی تے ہینا پیو وی۔ اس ہینے چوں توں جم سکدی ایں اوہ نِکی ککی باندری نہیں۔کدیں اپنی شکل تے اس دی شکل ویکھ۔ کس مننا اے تہاڈا دوہاں دا ہک پیو اے۔ساڈے ول تک وگھے وگھے دیئے ناساں آلیئے۔اسیں شاہ کالیے ہاں۔ساڈے مہاندرے تک کیہ فرق اے تے فیر اپنے ہتھ پیر ویکھ۔ نکی دے ہتھ پیر نین نقش تک تیری ہور نسل اے تے اوہدی ہور۔اس دیاں نیلیاں اکھیں ول ویکھیا ای کدی۔جے ویکھیں تے پتہ لگ جاوی۔اسیں آفت ہاں آفت شاہ کالیے۔جے تیرے ٹبر وچ کوی مرد ہوندا تے اس دیاں ہڈیاں سیک چھڈدے۔اس کچیچی وٹی تے آکھیا اج تیرا تے تیری نکی دا نتارا کر دیاں دے لوکڑے وچ۔اسیں شاہ کالیے ہاں شاہ کالیے ای رہواں دے۔تے ایہ وی نہ بھلیں سانوں پہلے دہاڑے دا پتہ سی تیری ککی حرام دا نطفہ اے تیرے واسطے ہوے دی نکی لاڈاں بھری پٹوہلا تے پری۔ ساڈے واسطے پکی حرام دی اے۔
دونویں اگ وچ بھجدے پے سن۔ باندر دے مونہہ آلا وی تے اوہ وی جہدا مونہہ چھلیا پیا سی۔وڈی دے موہوں نکلی گل تے سارے لوکڑے وچ اڈدی پھردی سی کہ لاٹی کین اج نسلاں ای بدل چھڈیاں نیں پر نکی حرام دی اے ایہہ گل نہ کسے سنی تے نہ کسے گولی۔