آکھن لوک سیانے

پاگلاں دے سِر سِنگ نہیں ہوندے
معنے: سِر سِنگ: سرِ تے سِینگ۔
ویروا:مت دِتی گئی اے پئی پاگل اتے مُورکھ لوک اپنیاں حرکتاں توں ای ساے جگ اندر جانے پچھانے جاندے نیں اوہناں دے سِر تے عام لوکاں توں وکھرے کوئی سِنگ نہیں اُگے ہوئے ہوندے۔اتے نہ ای اوہناں دی کوئی وکھ نشانی ربوں بن کے آئی ہوندی اے۔
پالے وِچ گوڈے ڈِھڈ نُوں آؤندے نیں
معنے: گوڈے: گُٹنے٭ڈِھڈ نُوں آؤن: پیٹ نال لگن۔
ویروا: ایس اکھان وِچ مت دِتی گئی اے پئی جدوں اَت دی ٹھنڈ ہووے تاں ہر کوئی بندہ گُچھو مُچھو ہو کے بَیٹھن دی کوشش کردا اے۔اتے جدوں چوکھی ساری ٹھنڈ لگدی اے تاں بندہ چاقو وانگ اکٹھا ہو جاندا اے۔
پان نہ گئی تیری’ بُڈھ بُڈھیندے وارے
معنے:پان: آکڑ’ بھیڑی عادت٭ بُڈھ بُڈھِیندے وارے: وڈھیری عُمرے۔
ویروا:مت دِتی گئی اے پئی ہر بندے نُوں اپنی عُمر دے حساب نال دانا اتے سیانا ضرور بن جانا چاہیدا اے پر کئی لوک اپنی عُمر اتے رُتبے دا لحاظ وی نہیں رکھدے اتے اودھر قبر وِچ لتاں ہوندیاں نیں ایدھر اتے فَیشن کردے پھردے نیں۔
پاندھا اتے مشالچی’ دوویں ای بئیمان’ ہورناں نُوں چانن کرن’ آپ ہنیرے جان
معنے: پاندھا: سفر تے گھلیا جان والا٭ مشالچی: مشال بالن والا٭چانن: رؤشنی۔
ویروا:مت دِتی گئی اے پئی پاندھا اتے مشالچی ایہ دوویں لوک ای چوکھے کھچروٹ اتے دائی ہوندے نیں اتے ایہ ہر ویلے ای اگلے نُوں داء لان دا سوچدے رہندے نیں ۔ ایہ لوکاں نُوں چانن دیاں راہواں وکھاندے آپ سدا ہنیرے وِچ ای رہندے نیں۔
پانی تے جھؤنپڑا’ احمق تریہ مرے
معنے:تریہ: پیاس۔
ویروا:مت دِتی گئی اے پئی کئی مُورکھ لوک اِنج دے ہوندے نیں پئی پانی دے سِر تے بَیٹھے تے بیٹھیاں ساری عُمر لنگھا دیندے نیں پر فیروی پانی کھُنوں مر جاندے نیں۔ اوہناں کول اگانہ ہوکے چُلی مُونہ پان جوگیی ویہل نہیں ہوندی۔٭٭