غزل
عمران سلیم
اپنے آپ ای مرجھاون گے سجرے پھل بہاراں دے
بھل کے وی نہ چھیڑیں قصے اوہدے قول قراراں دے
اوہدے اون دے ٹیوے لاواں بال کے دیوے سوچاں دے
اوہدی یاد چ بھلدا جاواں رشتے انج وہاراں دے
خورے کیہ ہویا اے تیرے شہر دیاں وسنیکاں نوں
پتھراں سانویں تول رہے نیں ہنجو وی ناداراں دے
اوس بیدردی خاطر میں تے اپنا آپ بھلایا اے
بھل کے وی نہیں پچھدا جہڑا حال کدے بیماراں دے
وانگ شدائیاں ویکھ رہیا واں اپنے چار چفیرے نوں
بھورا بھورا کردے جاون مان مرے اتباراں دے
خورے تیریاں یاداں کدھروں چانن لے کے آئیاں نیں
میں تے سفنے ویکھ رہیا ساں ات ہنیریاں غاراں دے
لمیاں لمیاں سوچاں وچ نہ رول سلیم ایس جندڑی نوں
ہور کسے نہیں درد ونڈانا ویلے ہتھ مہاراں دے
