غزل
عاشق
اوہدیاں یاداں میرے نور منارے بن گئے
لمیاں کالیاں راتاں وچ سہارے بن گئے
کول سی یار سجن پر فیر وی وچھڑے رہ گئے
ایڈے دور دراڈے لگے تارے بن گئے
ایہ دھرتی سی بڑی ای سوہنی پر ہن آ کے
ایہدے ظلم نظارے اکھ لئی آرے بن گئے
دھناں’ لساں’ چھنباں’ سکیاں کلر ہوئیاں
لڑدے بھڑدے سوراں لئی اکھاڑے بن گئے
جہڑے لوک وکائو مال نہیں سن عاشق
جھوٹھ نگر وچ ایہ سبھ بڑے وچارے بن گئے
