غزل
نصیربلوچ
مجبوری تے پیار وچالے نکی جنی حد سی
چیتا جیون جوگے دا دل چندرا بھلیا کد سی
رلیا ہویا سی چھلاں دے شور اچ تیرا ہاسا
ڈبن والے دے ہوٹھاں تے نکا جنا سد سی
تیریاں پیراں تھلے جنے تک نہیں دھون سی میری
اونے تیکر تیرا وی چن میرے جناں قد سی
آپو اپنی مجبوری وچ عمر گزاری دونواں
وچھڑ جاون والیا دس توں ملیا مینوں کد سی
اس وستی دے وسنیکاں تے کیہ بھرواسا رکھدا
سچا سولی چڑھدا جتھے عزتاں والا بد سی
