غزل
طفیل عامر
گن گن مریا اسی نبے
بندہ ایناں وی نہ یبھے
دل نوں دل دا گھر نہیں لبھا
اکھ وی جے گواچا لبھا
جنہیں ائوناں ،اوڑک جاناں
جہڑے آئے ،ٹر گئے سبھے
کندھاں اوہو بوہے وی پر
تیرے باجھوں گھر نہ پبھے
کٹھ کی ہویا، رشتے داروٖ!
لگے پٹن مردے دبے
ہڑ نوں ویکھے شوکدا ائوندا
منجی جٹ دی آ گئی گبھے
سدا رکھ دھیان توں عامرؔ
کجھ وی نہیں یوں سجے کھبے
