غزل

انورندیم علوی

قہر کیہ ٹٹیا اے خورے بولیا کوئی نہیں
لوک سارے سوں گئے نیں جاگدا کوئی نہیں
آ س دے بوہے دی کنڈی پئی ہوا کھڑکاوندی
پر ہنیری رات ہے در کھولدا کوئی نہیں
دولتاں دے نال گھر اچے گھرانے ہو گئے
ماڑا بندا تے نمانا ‘ڈھونڈیا کوئی نہیں
دل دی بیڑی لہراں دے وچ ڈکو ڈولے کھاوندی
مولا دی رحمت بناں ہن آسرا کوئی نہیں
یاد لیراں دا ایہ کھدو، پھول نہ ایویں ندیمؔ
پچھلیاں قسماں تے وعدے ،سوچدا کوئی نہیں