امجد،اِملی آلوبخارے دا شربت تے کوٹ عبدالمالک

لکھت:وقار احمد وقار

کرونائی ماحول وچ رہ رہ طبیعت دی بیزارگی ناقابلِ برداشت حد تک ودھن لگ پئی سی۔دِل بڑا کجھ کرن دا سوچ کے وی کجھ وی کرن تے نہیں سی کردا۔
رات چوکھا چر پاسے مار مار اَوازار ای گذاری تے جے جھٹ اکھ لگی تے تہجّد وقت فیر کھل گئی کہ صبح کاذب ویلے کسے نوں آن لائن ویکھن تے ثواب دی نیّت نال گھڑی دو گھڑی دو رکعات نفلی عبادت برابر تسبیحات وچ مصروف رہن دی عادت ہو گئی سی۔۔۔ اَخے
٭۔محبّت عبادت ، محبّت اے پُوجا
بقول واصف علی واصف ؒ
محبّت کوشش یا محنت نال حاصل نہیں ہندی۔اَیہ عطا اے اَیہ نصیب اے بلکہ ایَہ تے بڑے ای نصیب دی گل اے۔ایس زمین اُتے جے کوئی شے اسمانی اے تے اوہ محبّت اے۔محبّت کسے نوں کسے نال کسے وقت کسے وی گل پاروں ہوسکدی اے تے جے ہوجاوے تے فیر کدی مکایاں وی نہیں جے مُکدی۔
محبّت دی تعریف سوکھی نئیں۔اَیہدے تے کتاباں لکھیاں گئیاں،افسانے رقم ہوئیے۔ شاعراں محبّت دے قصیدے لکھے تے گلوکاراں محبّت گا گا کے اَیہ مچ ہور مچایا۔محبّت دی کیفیات دا ذکر ہویا،وضاحتاں پیش کیتیاں گئیاں پَر محبّت دی جامع تعریف کتھے ہوئیی۔واقعہ کجھ ہور اے روائت کجھ ہورتے گل صرف اینی جیہئی اے کہ اِک چہرہ جدوں انسان دی نظر وچ آجاندا اَے تے اُس دا سارا اندازوساز ای بدل جاندا اَے تے جدوں ساز بدل جاوے تے فیر پرانا سوز کتھے رہندا اے۔ساری کائنات ای بدل جاندی اے تے جے کسے گل تے کوئی بُری بات بُری بات وی آکھے تے بات بُری نہیں لگدی۔
زندگی وچ بڑیاں محبّتاں ملیاں اوہناں وچ اِک محبّت دا نام امجد وی اے۔گلْ شروع کیتی سی کرونے پاروں پیدا ہون والی بیزارگی دی تے گھر بیٹھے بیٹھے چوکھی ڈاھڈی بوریت محسوس ہون دی۔ دِل وچ خیال آیا اَج اَوارہ گردی دی نیّت پاروں فاروق آباد ، سچّے سودے دا ای پھیرا پا آئیئے ۔دفتر جان دی بجائے لاری اَڈیوں فارق آباد دی ویگن پھڑی تے جا گورو نانک پُورے اُتریا۔
گورونانک پُورے میری سالی ویاہی اے تے میں سوچیا کہ َادھے گھروالی ہون دی نسبت پاروں اَیہ چنگا نہیں کہ میں حاضری دتے بغیر ای اَگے لنگھ جاواں۔سالی دے دو منڈیاں نال وی اپنی بڑی یاری اے ۔اِک دا نام فصیح تے دُوجے دا نام سمیع اے۔سمیع دِیاں حرکتاں عدنان سمیع نال کافی ملدیاں نیں تے فصیح میرے وانگ بھولا بھالا تے شریف النفس انسان اے۔سالی نے خدمت کجھ زیادہ ای کر دتی تے میں وی رج کے اِنج کھا پی بیٹھا جِویں اَیہ آخری کھانا سی۔
فارغ ہوکے فصیح نوں آکھیا کہ ہُن ٹیم تھوڑا رہ گیا اے ایس لئی موٹر سائیکل کڈھ تے سچّے سودے امجد کول پھیرا لا آوِیئے ۔امجد نال ڈھیر سارے تعلّق نیں(کدی گِن کے وکھرے کالم وچ دسّاں گا)۔فصیح دے نال میرا نِکّا منڈا شہوار حیدرؔ وی سی۔موٹرسائیکل تے بیٹھے تے سدھے پلیٹ فارم تے اوتھے کجھ فوٹواں شوٹواں بنائیاں تے فیر نہر تے وی اَیہو ای کم تے فیر نہرو نہر سدھا قبرستان اپنے سسرالی ماں پیو دی آخری آرام گاہ تے فاتحہ پڑ کے امجد کول۔راہ وچ ڈاکٹر طاہروقاص صاحب وی رل پئے۔بُوہا کھڑکان بعد آپے ای کھولیا تے سلاماں لیکم۔ساریاں نال ملاقات کرن بعد امجد کول A.C والے کمرے وچ بہہ گئے تے نرگس بھین املی آلو بخارے دا شربت بنا کے انج لیائی کہ گلاس شربت نال بھرن دے بعد نال پُورا وڈّا جگ اضافی طور رکھ گئی۔امجد تے ڈاکٹرطاہر وقاص جیہڑا گلاس پھڑیا سی اوہدے تک ای رہئے تے میں نالے امجد ہوراں دِیاں مدبّرانہ گلاں باتاں سندا رہئیا تے نالے اِک گلاس دے مُک جان بعد دُوجا گلاس بھر بھر پیندا رہئیا تے اودھر امجد ہوراں دی گل اجے مکّی نہیں سی کہ املی آلو بخارے دے شربت والا جگ پہلاں ای خالی ہوگیا۔شاماں پئے گئیاں تے اجازت لے کے لہور واپسی لئی اُٹھ کھلوتے۔لہور واپسی تے شہوار حیدرؔ دے علاوہ میرے نال میری سالی محترمہ دا منڈا فصیح وی سی۔اَڈیوں لہور والی ویگن وچ پچھلیاں چار سیٹاں لے کے بہہ گئے۔سواریاں بٹھان وچ کجھ دیر لگی تے فیر اخیر ویگن ٹر پئی۔فاروق آبادوں نکل کے جدوں ویگن اجے شیخوپورے دا پہلا ریلوے لائن والا پھاٹک کراس کیتا ای سی کہ میری حالت غیر ہون لگ پئی ۔ڈِھڈ وچ بڑے ای بھیڑے وَٹ پینے شروع ہوگئے۔
اِنج لگدا سی کہ جے ہُن کوئی جھٹکا لگا تے ہرشے باہر آجانی اے تے بھری ویگن وچ اپنی مٹّی پلید ہو جانی اے۔میں کوشش کرن لگ پئیا کہ کسے طرحاں کم قابو وچ ای رہوے۔مُڑکا صاف کرن لئی کول پَرنا سی جس نوں کدی کدی لوکی بھار چُکن لئی اِنُّوں بنا کے سِر تے وی رکھ لیندے ساہن ، میں پَرنے نُوں اِنّوں بنا کے اپنے تھلّے رکھ لئیا۔کدی لتاں تھلّے رکھاں تے کدی سِیٹ اُتے۔نال بیٹھے فصیح تے شہوار بھانپ لئیا کہ مینوں کوئی مسئلہ اے۔
بولے ، کیہ گل اے تے میں دَسیا کہ پیٹ وچ کجھ گڑ بڑ اے۔ویگن خُدا خُدا کرکے شیخوپورے والی نہر ٹپّی تے میں ایہو دعا منگاں کہ یااللہ عزّت بچا دیویں اج میری۔ویگن جدوں موٹروے دے پُل لاگے اپڑی تے کم وسّوں باہر ہندا محسوس ہویا تے میں منڈیاں نوں آکھیا کہ تُسیں لاری اڈّے اُتر کے رکشہ پھڑ سدھا گھر چلے جانا تے میں کوٹ عبدالمالک اُتر کے اپنی یبھ مُکا کے تھاڈے پچھے اپڑیا۔اَج میں رہ رہ سوچ رہئیا ساں کہ ڈلیوری ویلے زنانیاں کیوں چیخدیاں نیں۔
کوٹ عبدالمالک اجے شروع نہیں سی ہویا کہ میں ڈرائیور نوں اُچی جیہئی واج ماری کہ
٭۔اِک سواری ایتھے ای فوراً لاہ دیوو۔
ویگن رُکی تے میں ماری چھال تے نَس پراں نالے دے نال دیورا پِچھّے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔!!!
اپنے آپ نوں پئی یبھ مکان بعد ساہمنے اِک ہوٹل وَل منہ کیتا تے جاکے پچھیا کہ واش روم جان دی لوڑ اے جے مہربانی کرو۔بندے اشارہ کیتا کہ چھت تے چلے جائو ۔اُتے گیا تے واش روم کافی صاف ستھرا ملیا تے میں کنڈی مار اندر ۔اندر وڑن بعد خیال آیا کہ نہا ای نہ لوّاں ۔کپڑے لاہئیے تے چل سو چل ۔کجھ دیر بعد بندے آ بوہا کھڑکایا تے بولیا بھاء جی اندر بم تے فِٹ نہیں پئے کردے؟
اوتھوں فارغ ہوکے تھلّے اُتریا تے بندے پچھیا کجھ کھا پی لو ،میں جواب دِتّا یار اجے تک تے پہلا اِی کھاہدا پیتا بھگت رہئیا واں۔۔۔۔۔فیر کدی سہئی!!!
رکشہ پھڑیا تے سِدّھا گھر۔گھر پہنچیا تے سارے ای مینوں ویکھدیاں سار ای اُچی اُچی ہسّن لگ پئے تے میں چُپ کرکے آرام نال اِک نُکرے بہہ گیا تے بیگم پُچھیا
٭۔سادہ پانی پیاواں یا املی آلو بخارے والا شربت؟
سارے فیر ہسّن لگ پئے تے میں وی ہَس پئیا۔
جو ہویا سو ہویا تے بعدوں رات جدوں منجی تے لمّا پئیا تے خیال آیا کہ جے ضرورت توں چوکھا کسے تے بھار پئے جاوے تے کیہ حال ہوندا اَے؟
رب سوہنا وی فرماندا اے کہ
لایکلف اللہ نفساً الّا وسعھا
اج صورتحال انج دی بنی کھلوتی اے کہ
حکومت یعنی عمران خان تے وی بھار چوکھا اے تے عوام دی تے اخیر ہوئیی پئی اے۔مینوں اپنے پئے بھار دے تجربے دی روشنی وچ بار بار ایہو خیا ل آندا اے کہ جے ایس سال وی حکومت عوام نوں اِنج ای لاریاں کاریاںتے ای رکھیا تے فیر عمران خان وی کوٹ عبدالمالک لاگے اِی سمجھے!!!